Page Text
________________
भलामणपूर्वक कह्यं के-पेला कषायदुष्ट' शिष्यने मारी समीपे न ज आववा देवो. एवामां गुरुए अंतसमय नजीक जाणी पोते अणशण स्वीकारवानो निरधार कर्यो अने पासे रहेला अन्य शिष्यने सूचना आपी के-“हुं जीवुं त्यां सुधी ते कषायदुष्ट शिष्यने मारी पासे न लाववो तेमज न आववा देवो.” आ प्रमाणे कहीने गुरु तो सूई गया. आ बाजु पेलो कषायदुष्ट शिष्य कोई कारण प्रसंगे बीजे गाम बीजा संघाडामां गयो. आ समय दरमियान गुरु काळधर्म पामी गया. शिष्यो मना देने वोसिरावी आव्या. पेलो शिष्य आवतां तेणे आ समाचार जाण्या. तेना उद्वेगनो पार न रह्यो. तेने गुरुना स्वर्गवासनो शोक नहोतो थतो, मात्र पोतानी प्रतिज्ञा अधूरी रही गई तेनो शोक थतो हतो. कोई पण हिसाबे पोतानी प्रतिज्ञा पूर्ण करवाना निरधारथी तेणे अन्य शिष्यने पुछ्यं के— “क्या स्थळे गुरुनी कायाने वोसरावी छे ? ” भयभीत बनेला शिष्योए जे स्थाने गुरुना शरीरने वोसिराव्युं हतुं ते स्थान दर्शाव्यं एटले कषायदुष्ट शिष्य शीघ्र ते स्थळे गयो अने गुरुना शरीर ने दांत शोधी काढीने पाडी नांख्या अने पोतानी प्रतिज्ञा पूर्ण करी-आवा कषायदुष्टने दीक्षा न ज आपवी. (२) जे परस्त्रीमां लंपट होय, विषयासक्त होय ते विषयदुष्ट कहेवाय, तेवाने दीक्षा न आपवी.
१३. मूढ - अज्ञानी होय, परवश होय, वस्तुने वस्तुस्वरूपे न जाणे, अतिशय स्नेह राखे, शून्यमनस्क होय तेने दीक्षा न आपे.
१४. ऋणार्त्त - जे कोई राजादिकनो देवादार होय, जेने माथे घणाओनं देवुं होय तेने दीक्षा न आपवी. आवी व्यक्तिने दीक्षा आपवाथी लोको निंदा करे के- देवाळियो थई गयो, घरमा खावानुं कईं न रह्यं एटले हवे दीक्षा लीधी. वळी घणा लेणदार शख्सो एकत्र थईने वेष झुंटवी ले, हांसी करे माटे दीक्षा न आपवी.
१५. जुंगित - त्रण प्रकारना जुंगित छे. १ जातिजुंगित, २ कर्मजुंगित अने ३ शरीरजुंगित (१) जे हलकी-नीच जातिना होय ते जातिजुंगित कहेवाय. भंगी, चंडाल, कोळी, चमार, वणकर, भील, दरजी विगेरे. (२) कर्मजुंगित - स्त्रीना पोषक भडवा प्रमुख, मयूर, कुकडादिना पालक-पोषक, वांस ऊपर चढीने नृत्य करनार, शिकारी कूतरा प्रमुख राखनार तेमज वागुरी- जाळ नाखनार विगेरे. (३) शरीरजुंगित- हाथ, पग, नाक तथा कानरहित तेमज पांगला, कूबडा, ठींगणा तथा कांणा, टुंठा विगेरे. दशमा भेदमां नकटानो पण उल्लेख करेल छे एटले अहीं जणावेल नथी, परंतु ते पण समजी लेवो. जाति तथा कर्मजुंगित बनेने दीक्षा न देवी, कारण के हलका कुळना होवाथी लोकमां निंदा थाय, आहारादिक न मळे तेमज तेना कारणे श्रेष्ठ जातिना शिष्यो प्राप्त न थाय. त्रीजो प्रकार तो सर्वथा निषेधने पात्र ज छे.
१६. अवबद्ध - कोई विद्या भणवा अगर तो शास्त्र जाणवा तथा अमुक समय पर्यन्त उदरपूर्ति रवा माटे गुरु कहे - हुं अमुक समय पर्यंत दीक्षा लईश अने शास्त्राध्ययन करीश, पछी चारित्र मूकी दईश. आवा धनार्थीने पण दीक्षा न आपवी कारण के आवा देखावथी लोको भ्रममां पडे के . साधुओ तो आवा ज वर्तनवाळा हरो, लोकोने निंदा करवानुं कारण मळे.
श्रीगच्छाचार - पयन्ना- ८७
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |