________________
તે ભવે ભરપાણ , સંજયાણ અકપ્રિ ! દિતિએ પડિયાછળે, ન મે કMઇ તારિસ II૬૪ હુજા કÉ સિલે વા વિ, ઇટ્ટાલ વા વિ એગયા. કવિ સંકમઠ્ઠાએ, તે ચ હોજજ ચલાચલ પI
અધ્યયન પની ગાથા ઉ૧ થી પ સુધીના છુટા શબ્દના અર્થ તેઉમ્મિ-તેજસ્કાયને. અગ્નિકાયને ઉધ્વત્તિઓ-બીજા વાસણમાં નાંખીને સંઘઠ્ઠીઆ-સંઘટ્ટીને
ઓયારિયા-હેઠે ઉતારીને ઉસ્સકિઆ ચુલામાં ઇંધણાં નાંખીને
કઠે-લાકડું ઓસક્કીઆ-ઇંધણાં કાઢી નાંખીને
સિલ-પાષાણ ઉજાલિયા-થોડાં ઇંધણાં નાંખીને
ઇટ્ટાલ-ઇંટનો કડકો પજાલિયા-ઘણાં ઇંધણા નાંખીને નિવ્યાવિઆ-ઓલવીને
એગયા-એકવાર ઉસ્સિચિઆ-ઉભરાવાના ભયથી થોડું અત્ર કવિઅં-મૂકેલું કઢીને
સંકમાએ-ચાલવા માટે નિત્સિરિકા-ઉભરાણું જાણી પાણી છાંટીને ચલાચલ-ડગમગતું.
ભાવાર્થઃ પૂર્વોક્ત ચાર પ્રકારનો આહાર અગ્નિ ઉપર મૂકેલો હોય તે આહાર દેવાવાળો અગ્નિનો સંઘટ્ટ કરીને આપે તો તે આહાર સાધુઓને અકલ્પનિય હોવાથી તેને મના કરવી. ૬૧-૬૨ એમ જ અગ્નિ ઓલવાઇ જવાના ભયથી ચૂલામાં લાકડાં નાંખીને, તે બળી જવાના ભયથી બળેલાં લાકડાં પાછાં કાઢીને, થોડાં અગર ઝાઝાં લાકડાં નાંખીને, અન્નાદિ બળી જવાના ભયથી અગ્નિને ઓલવીને, ઉભરાઈ જવાના ભયથી કાંઈક અનાજ કાઢીને, અગર પાણી આદિ છાંટીને, અગ્નિ ઉપરનું અન્નાદિ અન્ય પાત્રમાં કાઢીને, અથવા નીચે ઉતારીને, જો દાન આપવાવાળો આપે તો તે આહાર પાણી સાધુને અકલ્પનિક હોવાથી દેવાવાળાને મના કરવી કે આવી રીતે સાધુને લેવું ન કલ્પે. ઉ૩-૬૪ (વર્ષાઋતુને વિષે પાણી ભરાવાથી) ચાલવાને માટે તો લાકડું, પથ્થરની શિલા અગર ઇંટાળાના કડકા સ્થાપ્યા હોય અને જો તે ડગતા હોય, સ્થિર ન હોય, તો તેવા રસ્તા ઉપર સંયમવાનું સાધુઓએ ચાલવું નહિ. ૩૫.
અધ્યયન-૫
પછ
