________________
આયારપત્તિધર-આચાર અને પ્રજ્ઞપ્તિને ધારણ કરનાર દિઠિવાયમહિmગ-દષ્ટિવાદનું અધ્યયન કરનાર વઇવિખ્ખલિએ-વચન બોલતાં અલના (ભૂલ પામેલા)
ભાવાર્થ આચાર્યની પડખે, મોઢા આગળ, તથા પાછળ બેસવું નહિ, તેમજ ગુરુની પાસે સાથળ ઉપર સાથળ ચડાવીને પણ બેસવું નહિ. ૪૬ (વાણીનો સંયમ કહે છે.) ગુરુએ પૂછયા વિના બોલવું નહિ, તથા ગુરુ બોલતા હોય તેમની વચમાં પણ ન બોલવું, તેમજ ગુરુની પછાડી તેમના દોષ પણ ન બોલવા અને માયા મૃષાવાદનો ત્યાગ કરવો. ૪૭ જે ભાષા બોલવાથી બીજાને અપ્રીતિ વેંદા થાય, તથા જલદી બીજાને ક્રોધ પેદા થાય, તેમજ ઉભય લોકમાં વિરુદ્ધ એવી ભાષા મુનિઓએ કોઈ વખત ન બોલવી. ૪૮ આત્મવાનું મુનિઓએ દૃષ્ટાર્થ વિષય (પોતે દેખેલા પદાર્થ સંબંધી) મિત, શંકા રહિત, પ્રતિપૂર્ણ, પ્રગટ, પરિચયવાળી, અતિ ઉંચે નહિ તેમ અતિ નીચે નહિ, અને ઉદ્વેગને નહિ કરાવવાવાળી, આવા પ્રકારની ભાષા બોલવી. ૪૯ આચાર અને પ્રજ્ઞપ્તિને ધારણ કરનાર અને દૃષ્ટિવાદને ભણતા એવા પણ મુનિ કદાચ પ્રકૃતિ, પ્રત્યય, લોપ, આગમ અને વચનાદિ બોલવામાં અલના પામે તો પણ તેની હાંસી કરવી નહિ. ૫૦
નફખd સુમિણ જોગં, નિમિત્ત મંતભેસf I ગિહિણો તં ન આઈફને, ભૂહિગરણ પય પવા અન્નä પગs લયણ, ભઈજ્જ સયણાસણ 1 ઉચ્ચાર ભૂમિસંપન્ન, ઈન્દીપ વિવજિસં પરા વિવિના અભાવે સિજજ, નારીગં ન લવે કહા ગિહિસંય ન મુજ્જા, કુજા સાહુહિં સંથવું પરા જહા કુકકુડપોઅરસ, નિચ્ચે કુલલઓ ભર્યા એવં ખુ ગંભયારિસ, ઇન્ધીવિગતઓ ભય પઝા ચિત્તભિત્તિન નિઝાએ, નારિ વાસુઅલંકિ ભરૂખર પિવ દહૂણાં, દિહિં પડિસમાહરે પાપા
આયન-૮
૧૩
