________________
( ૧૭૩) नृत्यद्वारांगनालुप्त-लोकलोचनचपलं ॥ हेमकुंभाशुसंभार--शाश्वतीकृतवासरं ॥ ८९ ॥
અર્થ–પછી રાજાએ નાચતી વારાંગનાએ નષ્ટ કરેલ છે લેકેના ત્રિોની ચપલતા જેમાં એ, તથા સુવર્ણકળશના કિરણોના સમૂહથી જ્યાં શાશ્વતે દિવસજ ઉગી રહ્યો છે એ છે કે
चलध्वजांचलापास्त-जनजातपरिश्रमं ॥ શિરિપમિ જરાયાભાણા સ યંવરમંai || 3 ||
અર્થ:–તથા ઉડતી ધજાઓને છેડાઓથી દૂર થયેલ છે કે પરિશ્રમ જ્યાં એવો એક સ્વયંવરમંડપ કારીગર પાસે કરાવ્યું છે.
यत्र स्फटिकभूभागे । विचित्रोल्लोचविनैः॥ विना यत्नं भवचित्रं । चित्रं कस्य चकार न ॥ ९१ ॥
અર્થ –જે મંડપમાં સ્ફટિકનું ભૂમિતલ બનાવ્યું છે, તેમાં ( ઉચે બાંધેલ ) વિચિત્ર ચંદ્રવાના પ્રતિબિંબોથી પ્રયત્નવિનાજ થયેલું ચિત્રામણ કેને આશ્ચર્ય કરતું નથી ? કે ૯૧ છે - यत्र स्तंभानवष्टभ्य । निश्चलांगतया स्थिताः॥
જનસંપર્વમીરાં રેજિરે રાહુત્રિજા ૨૨ |
અર્થ: ત્યાં લોકોની ગીરદીના ડરથી જાણે સતંભને આલીને નિશ્ચલ શરીરથી રહેલી સ્વર્ણની પુતલીએ શેભી રહી છે. ટુર
चतुर्दिगितभूपानां । संमुखीभवनेन यः ॥ आतिथ्यमिव निर्मातुं । चतुरिमुखोऽजनि ।। ९३ ॥ અર્થ:–ચારે દિશાએથી આવતા રાજાઓની સન્મુખ હોવાથી જાણે તેઓના આદરસત્કાર માટે હેય નહિ તેમ તે મંડપ ચાર દરવાજાવાળે થયે છે. ૯૩ છે
महत्वाद्यत्र मंचेषु । प्राप्तेष्वासनमुख्यतां ।। स्वर्णसिंहासनश्रेणी । बभार मुकुटायितं ॥९४ ।। અર્થ:-મહત્સવ હોવાથી મુખ્ય આસનપણાને પ્રાપ્ત થયેલી ખુરશીએપરરહેલી સ્વર્ણના સિંહાસનની શ્રેણી તેઓને મુકુટપણાને ધારણ કરે છે. ૯૪ છે
दूतान् भृपुरुहूताना-माहानाय चतुर्दिशि ॥ प्रैषीन्नृपोऽथ पांथानां । वसंतः सीकरानिव ॥ ९५ ॥
