________________
માગમમાં કહેલી વિધિમાં અનાદર કરે, તેને અનાકાંક્ષા કિયા કહે છે. ૨૦. છેદવું, ભેદવું, છેલવું વગેરે કિયાઓમાં તત્પર થવું તથા બીજાને આરંભ કરવામાં હર્ષ માન, તેને પ્રારભાકયા કહે છે. ૨૧. પરિગ્રહની રક્ષાને માટે પ્રવૃત્તિ કરવી, તેને પારિગ્રાહિકીકિયા કહે છે. ર૨. જ્ઞાનદર્શનાદિકમાં કપટરૂપ ઉપાય કરે, તેને માથાકિયા કહે છે. ૨૩. કેઈ મથ્યાત્વનું કાર્ય કરવું અથવા કરવાવાળાને તે કાર્યમાં દઢ કરી દે, તેને મિથ્યાદર્શનક્રિયા કહે છે. ૨૪, સંયમને ઘાત કરવાવાળા કર્મના ઉદયથી સંયમરૂપ ન પ્રવર્તવું, તેને અપ્રત્યાખ્યાન ક્રિયા કહે છે. ૨૫. આ પચીસ ક્રિયાઓ સામ્પરાયિક આસ્રવનાં કારણ છે. પ. तीव्रमन्दज्ञाताज्ञातभावाधिकरणवीर्यविशेषेभ्यस्ताद्विशेषः ॥६॥
અર્થ– (તીમાતાસાતમવધિવરાવિરોષેભ્યઃ) તીવ્ર ભાવ, મન્દભાવ, જ્ઞાતભાવ, અજ્ઞાતભાવ, અધિકરણ અને વીર્ય એની વિશેષતાથી (દોષ) ઉક્ત આન્સવમાં વિશેષતા (ન્યુનાધિકપણું) થાય છે. બાહ્યાભ્યન્તર કારણેથી વધેલા ક્રોધાદિકથી જે તીવ્રતારૂપ પરિણામ થાય છે તેને તીવભાવ કહે છે. કષાયની મંદતાથી જે ભાવ થાય, તેને મદભાવ કહે છે. જીના ઘાતમાં જ્ઞાનપૂર્વક પ્રવૃત્તિ થવી તેને જ્ઞાતભાવ કહે છે અને મદ્યપાનાદિકથી અથવા ઈન્દ્રિયને મેહિત કરવાવાળા મદથી અસાવધાનતાથી ગમનાદિકમાં પ્રવૃત્તિ કરવી, તેને અજ્ઞાતભાવ કહે છે. જેને
-
