Nyayalok

SR No.: 022498
Original Sutra Author: N/A
Author: Yashovijay Gani
Publisher: Divyadarshan Trust
Total Pages: 366
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Book_Gujarati
File Size: 22 MB

Page 26

*
जयदेवमिश्रमतनिरास: *
प्रमाणश्चात्र दुःखसन्ततिरत्यन्तमुच्छिद्यते सन्ततित्वात्, प्रदीपसन्ततिवदिति प्राचः । तदसत् सन्ततिः खल्वेकजातीयमनेकं वस्तु । तत्रैकजातीयत्वं यदि सत्त्वादिना तदा मनसा व्यभिचारात् ।। ------------------भानमती ------------------- तावन्मात्रे च कृते इदानीन्तनमुक्तनारकादिदुःखध्वंसस्यापि चरमदुःखप्रागभावसमानकातत्वात् । अतो दुःखध्वंससमानाधिकरणत्वेन दुःखप्रागभावो विशेषितः । न चैवमप्युपान्त्यदःवध्वंसेऽतिव्यालिः, स च दुःखध्वंसो भोगेन स च विशिष्टज्ञानवदविशेषणज्ञानसापेक्ष इतीष्टज्ञानकाल एव दुःखनाशात् भोगेन दुःखनाशेऽपि दुःखान्तरस्य विषयज्ञानादिविलम्बेनोपान्त्यदःवध्वंसानन्तरमेव चरमदुःखनिवृतेः । वस्तुतस्तु दुःस्वप्रागभावाऽसहवृतित्वं दाखविशेषणं न ध्वंसविशेषणम् । अतो नाऽतिव्याप्तिशहा अन्त्यप्रागभावसमानकालत्वादुपान्त्य(दुःखध्वंस)स्येति असौ दाखवंसो न प्रकृतस्तस्यातीतादावभावेन विकल्पाऽसम्भवादिति (त.चिं.अनु.वं. मुक्तिवादालोकटीका पू.१६८) जयदेवमिश्रः ।
तदसत, गौरवात्, प्रागभावानभ्युपगमेऽप्रसिन्दिप्रसाच्चेति (कि.र.पू.२६) किरणावलीरहस्ये मथुरानाथ: प्रोक्तवान् ।
प्रमाणतो ह्यर्थप्रतिपत्तिरिति व्यायेन प्रकृतमुक्तिस्वरूपनिरूपणे प्रमाणमपेक्षणीयम् । तच्च कतमदित्याकांक्षायामाहुः- प्रमाणं च अत्र = दुःखध्वंसस्य स्वसमानाधिकरण-दुःखप्रागभावासहवृत्तित्वादिरूपात्यन्तिकत्वे इति। यद्यपि आत्मा वारे मैत्रेयि श्रोतव्यो मन्तव्यो निदिध्यासितव्य: साक्षात्कर्तव्यश्च' इत्युपक्रम्य 'दुःखेनात्यन्तं विमुक्तश्चरती'ति श्रृतिरेवात्र प्रमाणम् । तथापि सुफुटत्वात् तत्त्वमीमांसायां वादपर्षदि तस्या जत्युपयोगित्वाच्च तदुपेक्ष्यानुमानमावेदयन्ति दुःखसन्ततिरिति पक्षनिर्देश: । अत्यन्तमुच्छिद्यत इति साध्योल्लेखः । आत्यन्तिकनिवृतिप्रतियोगित्वं साध्यम् । आत्यन्तिकत्वच निवृत्तौ विशेषणम् ।
ननु किं नाम ध्वंसस्यात्यन्तिकत्वम् । यत्किञ्चित्कार्यप्रागभावाधिकरणक्षणवृत्तित्वं काटमात्रप्रागभावाधिकरणक्षणाऽवृत्तित्वं वा ? नाद्यः, सिन्दसाधनात् । न व्दितीयः, इदानीन्तनदुःखधारासु व्यभिचारात् । न च सर्वमुक्तिकालीनदुःखत्वावच्छिन्न प्रतियोगिताकसामान्यध्वंसव्यक्तिमादाय भावकार्यमाप्रसाध्यसत्वान्न व्यभिचार इति वाच्यम्, तथापि दृष्टान्तस्य ताहशसाध्यवत्वेनाऽनिश्चितत्वापत्तेरिति चेत् ? न, स्वसमानाधिकरणदःखप्रागभावाधिकरणक्षणवृत्ति यद यतदन्यप्रतियोगिकत्वं स्वसमानाधिकरणदुःखाधिकरणदुःखाधिकरगक्षणवृत्तिमदन्यत्वं वा तदित्येके । वस्तुत आत्यन्तिकत्वं स्वसमानाधिकरण-स्वप्रतियोगिसजातीयप्रतियोगिकप्रागभावाऽसमानकालीनत्वरूपं बोध्यम् । या या सन्ततिः सा साऽत्यन्तनिवृत्तिप्रतियोगिनी यथा प्रदीपसन्ततिः । तथा चेयं दुःखसन्तति: तस्मात्साऽप्यात्यत्तिकनिवृत्तिप्रतियोगिनीति मुक्तौ अनुमानप्रमाणमावेदयन्ति प्रायो नैयायिकाः ।
तदसत् यत: सन्ततित्वं न वस्तुत्वलक्षणं सम्भवति, गगनादौ व्यभिचारात् । न चाजेकवस्तुत्वलक्षणं सन्ततित्वमिति वाच्यम्, घट-पटादिविजातीयपदार्थेषु तद्दोषतादवस्थ्यात् । अत: सन्तति: खल्वेकजातीयमनेकं वस्तु इति त्वया वक्तव्यम् । किन्तु तदपि नानवद्यम् यत: तत्र -सन्ततौ = सन्ततिघटकीभूतं एकजातीयत्वं = ऐकजात्यं = समानजातिमत्वं यदि सत्वादिना = सत्व-द्रव्यत्वादिना तवाभिमतं तदा मनसा व्यभिचारात्
તેની ઉત્પત્તિ બાદ તેના અધિકરણ આત્મામાં અન્ય દુઃખધ્વંસ ઉત્પન્ન થશે. આથી અચરમ દુઃખધ્વંસ સ્વસમાનાધિકરણ દુઃખ પ્રાગભાવનું સહવર્તી= સમકાલીન જ હશે, કારણ કે અચરમ દુઃખનિવૃત્તિની ઉત્પત્તિ બાદ દુઃખધ્વસની ઉત્પત્તિ માટે દુઃખની ઉત્પત્તિ આવશ્યક છે. દુઃખની ઉત્પત્તિ વિના તો દુઃખધ્વસની ઉત્પત્તિ પણ અશક્ય જ છે. અન્ય દુઃખની ઉત્પત્તિ ત્યારે જ સંભવી શકે, જે દુઃખધ્વસના સમયે તેના અધિકરણ બનેલા આત્મામાં દુખપ્રાગભાવ રહેલો હોય. દુઃખપ્રાગભાવ એ દુઃખનો જનક છે. આ નો પ્રસિદ્ધ પ્રાથમિક તૈયાયિકસિદ્ધાન્ત છે. પ્રદર્શિત મુક્તિપદાર્થની સિદ્ધિ અનુમાન પ્રમાણથી થઈ શકે છે. આ રહ્યું તે અનુમાન પ્રમાણ-દુ:ખ સંતતિ અત્યંત ઉચ્છેદ પામે છે, કારણ કે તે સંતતિ છે. જે જે સંતતિ હોય છે તે તે અવશ્ય અત્યંત ઉચ્છેદ = વિનાશ પામે છે, જેમ કે પ્રદીપસિંતતિ. દુઃખસંતતિ પણ સંતતિ હોવાના કારણે અવશ્ય ક્યારેક તો અત્યંત નટ= નાશપ્રતિયોગી બનશે.-એમ સિદ્ધ થાય છે. આ પ્રાચીન નિયાયિકોનો મત છે.
तदसत् । परंतु श्रीमद महोपाध्याय मारा प्रायन नैयायिोनी ७१ratiछ ->अत्यंत: ससा અનુમાન પ્રમાણમાં હેતુરૂપે જે સન્નતિત્વનું પ્રતિપાદન કરાયેલ છે તેનો આશ્રય સંતતિપદાર્થ એકતીય અનેક વસ્તુ સ્વરૂપ છે. કેવલ અનેક વસ્તુને સંતતિ કહેવામાં આવે તો ઘટ, ૫ટ, મઠ, જલ, અગ્નિ વગેરે અનેક વિરતીય વસ્તુઓમાં સંતતિત્વ માનવાની આપત્તિ આવે. તેના નિવારણ માટે સંતતિપદાર્થના શરીરમાં એક જાતીયત્વ= સતીત્વનો નિવેશ આવશ્યક છે. પરંતુ અહીં એક સમસ્યા || ઉપસ્થિત થાય છે કે “એકાતીયત્વ એકતિમત્વ કઈ જતિની અપેક્ષાએ માન્ય કરવું ?' સત્વ, દ્રવ્યત્વ આદિ જતિની અપેક્ષાએ એકજતીયત્વની વિવક્ષા કરવામાં આવે તો સંતતિત્વપદનો અર્થ એવો ફલિત થશે કે સર્વે આદિ અતિ આશ્રય ભૂત અનેકવસ્તુત્વ.