________________
୧୯୫ घ्यात्मकं सामान्य विशेषोन्नयात्मकत्वात् एकाऽनेकात्मकमित्यर्थः (नयत्र वाच्यलिङ्गत्वेऽप्यव्यक्तत्वान्नपुंसकत्वम् ) ( प्रवश्यमितिपदं वाच्यवाचकयोरुभयोरप्येकाऽनेकात्मकत्वं निश्चिन्वत्तदेकान्तं व्यवच्छिनत्ति ) । ३ । अत उपदर्शितप्रकारादन्यया सामान्य विशेषैकान्तरूपेण प्रकारेण वाचकवाच्यक्लृप्तौ वाच्यवाचकना वकल्पनायाम् ताव - कानामत्वदीयानामन्ययूथ्यानां प्रतिमाप्रमादः प्रज्ञास्खलितमित्यरार्थः । ४ । (अत्र चाल्पस्वरत्वेन वाच्यपदस्य प्रानिपाते प्राप्तेऽपि यदादौ वाचकगृहणं तत्प्रायोऽर्थप्रतिपादनस्य शब्दाधीनत्वेन वाचकस्यार्यत्वज्ञापनार्थ ) तथा च शाब्दिकाः | = ॥ न सोऽस्ति प्रत्ययो लोके । यः शब्दानुगमादृते ॥ अनुवि मित्र ज्ञानं । सर्वं शङ्खेन नासते ||= इति । ५ । जावार्थस्त्वेवं । एके तीर्थिकाः सामान्यरूपमेव वाच्यतया अन्यु
सामान्य विशेष, एम उभयात्मक होवाथी एकाऽनेकरूप बे. ( बन्ने - गोए वाच्यलिंगपणुं होते बते पण अव्यक्त होवाथी नपुंसकपणुं बे.) ('अवश्य 'ए पद, वाच्यवाचक एम बन्नेनुं एकाडनेकात्मपणुं निश्चय करतुं कुं तेनुं एकांतपणुं जुड़े पाये बे.) । ३ । उपर कहेला प्रकारथी नलटी रीते एटले एकांत सामान्य विशेषरूप प्रकारे करीने वाच्यवाचक नावनी कल्पना करवामां (हे प्रभु! ) आपनाथी अन्य एवा ते तीर्थात नी बुझिनी स्खलना थयेली बे; एवी रीते अक्षरार्थ कह्यो. । ४ । (अहीं अल्पस्वरपणावमे करीने ' वाच्य' पदना प्रागूनिपातनी प्राप्ति होवा बतां पण, पेहेलां जे ' वाचकनुं ' ग्रहण कयुं बे, ते प्रायेंकरीने अर्थप्रतिपादनना शब्दाधीनपणायें करीने वाचक शब्द अपणुं जणाववामाटे बे.) वली वैयाकरणी पण कहे के = | जगत्मां को एवो प्रत्यय नथी, के जे शब्दना अनुगमविना होय; जाणे शब्दसाथे जोमायेलुं होय नही, तेम सर्व ज्ञान जणाय बे.
