________________
એની સ્પષ્ટતા આ પ્રમાણે— ગ–નો ઉચ્ચાર કરતાં , –નો ઉચ્ચાર કરતાં પિતાના હાથની ચરણસ્થાપના પરથી બન્ને હથેલી અવળી ઉઠાવીને સવળી કરી ગુની ચરણ કરેલ બન્ને હથેલીને સ્થાપના ને સ્પર્શવી.
પોતાના કપાળના વિભાગ તરફ લાવતાં વચમાં સહેજ અટકાવવી.
–ને ઉચ્ચાર કરતાં પોતાના હાથની બન્ને હથેલી સવળી કરી પોતાના કપાળે લગાડવી
s
- ,, | મે , આ રીતે છ અવન્ત એક વખતના વંદનમાં વાંદણમાં થાય છે. તે જ રીતે બીજી વખતનાં વાંદણુનાં છ આવર્તે મળીને કુલ ૧૨ આવર્ત થાય છે. [વિશેષ-ત્રીજા આવર્તમાં સંari પદ અને ચેથા આવર્તમાં વમળો થી વક્ષતો સુધીનાં પદ કાયવ્યાપારપૂર્વક થતા આવર્તમાં ગણાતાં નથી, છતાં સૂત્રને અખલિત સમ્બન્ધ ચાલુ રહે તેની ખાતર સાથે દર્શાવવામાં આવેલ છે. આ બાબતને ઉલ્લેખ “આવશ્યકવૃત્તિ' આદિમાં પણ મળી શકે છે. ] (અવગ્રહની મર્યાદા– વંદન કરનાર શિષ્ય ગુરુમહારાજથી સાડા ત્રણ હાથ દૂર રહેવું જોઈએ. એ સાડા ત્રણ હાથ વચ્ચેનું જે અંતર–અતરું એનું નામ જ એવપ્રહ કહેવાય છે. એ અવગ્રહમાં ગુરુમહારાજની આજ્ઞા માગીને જ શિષ્ય પ્રવેશ
કરી શકે છે.) ૪ અહીં મૂળ ગાથામાં જાહિર એટલે ચાર શીર્ષ (નમન) કહેલ
