________________
२६० पञ्चरकाण नाष्य अर्थसहित. पोतुं आपी गल्या पुमाकरे ,एटले पक्वान्न तल्या परी खरमया तावमा मांहे गोळादिक, पोतुं देने पुमलो साजवीये ते निवीयातुं जाणवु ॥ एउ जद विगयना त्रीश निवीयाता कद्या.
जिहां घी अने तेलमां पाणीनो नाग आवे ते नीवियाता तल्या चणादि सर्व जाणवा, अने जे कमाश्मांहेथी घी तथा तेल नपर फरी वले नही, चिलमिलाट न पाय एवं तळेलु होय, ते पण विगयातुं नही कहेवाय, इत्यादिक परंपरा गत लेवानो विचार बहु प्रकारे , ते गछसमाचा रोगत प्रसंगथी योगादिकमांदे कल्पाकल्प विन्नागे लखीये बैये.
लहचूई, पूपिकादि, पोतकृतपूपक, वेममी, तदिनकृत करंब, घोल, फूल, वघारित पूरण, व घारिका, पटीरमी, मश्रित अगलित तक्रादिक, ‘कस्मिन्नपि योगे' कोइ पण योगने विषे न कल्पे अनेरी योग विना निवीमां कल्पे.
लदिगढे, ठोगरा, वघारिक वां, घारवमां, साज्यपक्व खीचमी, सेवतिका, वघारित चणका
