________________
પહેલું]
સદ્ધર્મદેશના પ્રભુને ઉપસર્ગ કર્યા હતા તે આ શાલે પિતાના મતવાળાને એકઠા કરીને કહે છે કે મહાવીર મહારાજા સાચા છે, હું બેટે છું અને મેં તમને બેટે રસ્તે દેર્યા તે મેટું પાપ કર્યું. માટે તેના પ્રાયશ્ચિત્ત તરીકે મારા પગે દોરડું બાંધીને ચોરાશી ચાટામાં આ પ્રમાણે બોલીને ઘસડજો. આ ગેમશાલ ખે છે ને મહાવીર સાચા છે; આને બહુ પાપ કર્યું છે વગેરે” (મા ૫૫૫). હવે આમાં કંઈ બાકી રહ્યું? આવી પરિણતિવાળા છતાં દુર્લભ બધિ અને જન્મજન્મ રખડશે, હજી ધર્મ નહિ પામે. વિરાધનાવાળો આવી સ્થિતિમાં આવે તે આરાધક અને સુલભ બધિ થાય. તેથી જિનેશ્વરનાં વચનમાં જેટલી વિરાધના તેટલે જ અધર્મ.
વિચારવાળાએ ડગલે ને પગલે વિચારવાનું કે જિનેવરનું વચન કેમ છે? ધર્મની આરાધના કરવી હોય તેને વચન ઉપર રહેવું જોઈએ. ધર્મના દાન, શીલ, તપ અને ભાવ તેમજ હિંસા, જૂઠ, અપ્રમાણિકપણું વગેરેનું નિવારણ, ત્યાગ, વૈરાગ્યના પ્રકારે સાંભળે છે પરંતુ ધર્મનું ગુહ્યમાં ગુહ્ય તત્વ હોય તે આ વચનની આરાધના છે. આ પણ તત્ત્વ વગરનું હોય તે તેમ નહિ; પણ આ ધર્મના સર્વસ્વ માટે બધું છોડીને ધર્મની આરાધના કરવી જોઈએ. જેઓ આ પ્રમાણે વચનની આરાધના કરશે તેઓ આ ભવ પરભવની અંદર મંગલિક માલા વિસ્તારીને મેક્ષસુખ વિષે બિરાજમાન થશે.
