________________
સત્તરમું ]
સદ્ધર્મદેશના
૧૮૫
જતો હતો. ત્યાં રસ્તામાં મિથ્યાત્વીઓ કદાચિ વગેરે બેઠેલા છે. મદુક આવે છે તેમ દેખ્યું એટલે તે રસ્તા ઉપર આવ્યા. મદુકજી કયાં જાઓ છો? ત્યારે મદુક કહે છે કે ભગવાન મહાવીર આવેલા છે તેમને વંદન કરવા જાઉં છું. તમારા શ્રમણ ભગવાન આ જગતમાં જીવ અને જડ એમ દુનિયાને માને છે. પણ જડ વસ્તુ ઘટપટાદિ છે. ત્યારે તમારા મહાવીર જડ શબ્દથી ધર્માસ્તિકાય અધમસ્તિકાય, આકાશસ્તિકાયાદિ લે છે. તેમાં આકાશાસ્તિકાય દેખીએ તેથી માનીએ. પણ ધર્માસ્તિકાય, અધર્માસ્તિકાય તે તમે માને છે ને? તે મર્દકે કહ્યું કે માનું છું. ભગવાને જેવું કહ્યું તેવું માનું છું. ત્યારે કાલેદાયિ વગેરેએ કહ્યું કે ધર્માસ્તિકાય કયાં છે? ત્યારે મદ્દકે કહ્યું–આખા વૈદરાજકમાં વ્યાપક માને છે. મદુક! તમારા મહાવીરના કહેવા પ્રમાણે છે તે તમે દેખે છે, જુવે છે અને તેથી માને છે? જે દેખતા કે જેતા ન હો તે તમારા જેવા આંધળી શ્રદ્ધાવાળા. કારણ કે દેખે નહિ, જુવે નહિ અને છે એમ માને-કબૂલ કરે તેના જે આંધળી શ્રદ્ધાવાળ કેણુ? ધમસ્તિકાય અને અધર્માસ્તિકાય વિષે સમજણ
કદાચિએ મદ્દકને કઈ જગ્યા પર મૂક્યું તે વિચારે. અન્ય ધર્મની પ્રીતિ કરવાની ના પાડે છે, તે આવા ચક્કરમાં નાંખનારા છે. તે ચકકરમાં નાખવા માટે ભગવાન કહે છે તે અહીં કહે છે. તે કબૂલ કર્યું. ત્યાર પછી તે કહે છે કે તું અહીં દેખે છે, જીવે છે, હું દેખાતું નથી, જો નથી, તે તારા જે આંધળે કે? આમ કહીને કહે છે
