________________
દશમું]
સદ્ધર્મદેશના અનંત સુખ, અનંત વીર્ય તેવું જ સામાન્ય કેવલીઓમાં. આ કારણથી ફેર નથી. પણ વીસને તીર્થકર કેમ માન્યા? કેવલજ્ઞાનીઓ પણ પુણ્ય પ્રકૃતિએ સરખા હોતા નથી. આત્માના ગુણે અંગે સરખા હેય. આ તીર્થકરની પુણ્ય પ્રકૃતિ વિચિત્ર છે. તેમને જે વચન કાઢવાં હોય, તેનાથી જે શંકાઓ થવાની હેય તેના સમાધાન થાય તેવા જ વચને નીકળે અને શ્રોતાને શંકા તેવી જ થાય. વક્તાના હાથમાં શ્રેતાની શંકા. તે શક્ય એવી જ થાય કે જે વચન બેલે તેનું તેમના વચનથી સમાધાન થાય. એ શંકા નિયમિત કરે તે તેમનું પુણ્ય કેટલું બધું જબરજસ્ત હોય ! તે વચન પુણ્ય બીજા કેવલીઓમાં નહિ. હજારેને જે શંકા થાય તે એક જ વચનથી નાશ પામે. જે વચન બોલવાના હોય તેનાથી જેનાં સમાધાન થાય તેવી જ શંકા શ્રોતાને ઉપજે. શાથી? પુણ્ય પ્રકૃતિથી. કેમ? સિદ્ધ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય ને સાધુપણું એક જીંદગીની કમાણીમાં મળી શકે. અરિહતપણું એટલે અનેક ભવની કમાણુ
સીધે વનસ્પતિમાંથી આવ્યો હોય તે સિદ્ધ, આચાર્ય વગેરે થાય, પણ અરિહંત ન ચાર્ચ. અરિહંતપણું તે તભવની કમાણી નથી, પણ અનેક ભવની કમાણી છે. આ પ્રમાણે હોવાથી ત્રીજે ભવ એ તીર્થકરમાં રાખે, પણ સિદ્ધ, આચાર્યાદિમાં નહિ. માટે સિદ્ધ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય ને સાધુને અનેક જીદગીને નિયમ નહિ. પણ અરિહંતપણું એક જ છંદગીમાં પામીને સિદ્ધ કરવાની ચીજ નથી. તે અનેક જીદગીઓએ સિદ્ધ કરવાની છે. તે પણ એક જ વિચારે કરવાની. આ બિચારા
