________________
૧૨૧૪
બત્રીશીના સથવારે-કલ્યાણની પગથારે-૮ - પૂર્વોક્ત વિચારણાથી પરિશિષ્ટકારની આ વાત સત્યથી તદ્દન વેગળી છે. કુતર્કનો વિલાસ માત્ર છે.
- આમ અસ્પષ્ટ લખીને છોડી દીધું છે. એ કેમ સત્યથી વેગળી છે?ને કેમ કુતર્કનો વિલાસ છે?એ બાબતનો કોઈ તર્ક આપી શક્યા નથી. પૂર્વોક્ત વિચારણા તરીકે પૃ. ૭૦-૭૧ પર તેઓએ લખ્યું છે કે, અક્ષતાદિના બદલામાં આવેલા પુષ્પભોગાદિ યોગ્ય વ્યવસ્થા માટે સંઘના જિનમંદિરમાં આપે.
તેઓની આ વાત ખોટી છે એ સ્પષ્ટ છે, કારણ કે ત્યાં નાપિ चैत्ये स्वयमारोप्यं, किन्तु सम्यग्स्वरूपमुक्त्वाऽर्चकादेः पार्थात्, तद्योगाभावे तु सर्वेषां स्फुटं स्वरूपमुक्त्वा स्वयमप्यारोपयेत्, अन्यथा મુધાનનપ્રશંસદ્દિોષ:. આવો પાઠ છે... આનો અર્થ પોતે જ પૃ. ૬૮ પર આ રીતે જણાવ્યો છે - તેમજ ચૈત્ય (સંઘમંદિર)માં પણ પોતે ન ચડાવવા, પરંતુ તેનું સાચું સ્વરૂપ જણાવીને પૂજકાદિ પાસે ચડાવરાવવું. જો એમ બની શકે તેમ ન હોય તો બધાની આગળ “આ ગૃહમંદિરમાં ચડાવેલ ચીજમાંથી પ્રાપ્ત થયેલ પુષ્ય ભોગાદિ છે. મારા પોતાના દ્રવ્યથી નવા પ્રાપ્ત થયેલ પુષ્પભોગ નથી” વગેરે સ્પષ્ટ રીતે જણાવીને પોતાના હાથે ચડાવવું. નહિ તો લોકોમાં પોતાની વૃથા પ્રશંસા વગેરે થવાનો દોષ લાગે....
આમાં પુષ્પ ચડાવવાની = પુષ્પપૂજા કરવાની વાત છે, યોગ્ય વ્યવસ્થા માટે આપવાની વાત નથી એ સ્પષ્ટ છે. નહીંતર તો પૂજક દ્વારા ચલાવવાની વાત જ ન આવત. વળી એ મુનિશ્રીએ જ પૃ. ૭૧ પર “આ શ્રાવક પોતાના ગૃહમંદિરમાં સ્વદ્રવ્યથી પૂજા કર્યા પછી પણ સંઘના મંદિરમાં પણ સ્વદ્રવ્યથી કેવી ઉત્તમ પૂજા કરે છે.” આ રીતે જે પ્રશંસાની વાત જણાવી છે એનાથી પણ આ પુષ્પભોગ
