________________
૫. પાલતાણીજીની જીવન ઝરમર બેન હંસાને રાજસ્થાનમાં જ દીક્ષા આપવામાં આવે તો સારું, એવું બધાએ વિચારીને નક્કી કર્યું. પૂજ્ય મહારાજશ્રીએ સાદડી જૈન સંઘને આ માટે વાત કરતાં તેઓએ સહર્ષ તે વાત વધાવી લીધી અને ઉત્સાહપૂર્વક દીક્ષાનો પ્રસંગ ઉજવવાની તૈયારી બતાવી. હીરાભાઈને એવા જ અનિવર્યા સંયોગના કારણે ત્યાં જઈ શકાય એવું હતું નહિ તેથી પ્રભાબેન એકલા બેન હંસાને લઈને સાદડી આવ્યા. ત્યાં પૂજ્ય આચાર્ય મ. શ્રી વિજય ઉદયસૂરીશ્વરજી મ. આદિના વરદ હસ્તે ફાગણ વદ ૪ના દિવસે ઉલ્લાસપૂર્વક દિક્ષા અપાવી અને પોતે એકલા હિંમતપૂર્વક અમદાવાદ પરત આવી પણ ગયા. આ પ્રસંગ પછી પોતે
જ્યારે જ્યારે વિચાર કરતા ત્યારે ત્યારે એ વખતે પોતાનામાં આવી ગયેલી હિંમત બદલ ખરેખર પોતે પણ આશ્ચર્ય અનુભવેલું, તો બીજાને આશ્ચર્ય થાય એમાં તો શી નવાઈ? - પોતાની મોટી પુત્રી ઈન્દુમતી તથા મોટા પુત્ર ભાઈ ઘનસુખને સંયમના માર્ગે વાળવા માટેનો તેમને ઘણો ભાવ હતો પણ તેઓની તેવી ભવિતવ્યતાના કારણે તે સફળ થઈ શક્યો નહિ. દીક્ષા માટેની તીવ્રઝખના તથા દીક્ષા સ્વીકાર
પુત્ર/પુત્રીના સંયમ સ્વીકાર બાદ તથા મોટા પુત્રભાઈ ધનસુખના . પાલેજના વતની શાહ અમૃતલાલ નાથાલાલની પુત્રી કુમુદબેનની સાથે લગ્ન થયા બાદ પોતાની એક જવાબદારી પૂરી થવાથી પ્રભાબહેનને સંસાર વાસ આકરો લાગવા માંડ્યો. સંસારમાં રહે, જવાબદારીઓ પણ સંભાળે, છતાં મન માને નહિં. આમ પણ પહેલેથી જ એમને મોહ/માયા અને મમતાના એવાં વળગણો તો હતાં જ નહિ, તેમ છતાં જે થોડા/ઘણાં પણ હતાં તેમાં એકદમ ઘટાડો થઈ ગયો. - દિવસને રાત બસ એક જ ઝંખના, કયારે મને સંયમ મળે અને કયારે આ જંજાળમાંથી હું મુક્ત થાઉં. વૈરાગ્યના તીવ્ર રંગે રંગાયેલા
