________________
પૂ. પઘલતાશ્રીજીની જીવન ઝરમર : અમદાવાદ સાબરમતી અને ગિરધરનગર આવીને વસેલા.
બને ધાર્મિકવૃત્તિવાળા હતા પણ તેમાં પ્રભાબેનની ધર્મભાવના થોડી ચડિયાતી. આમેય મોટાભાગે બહેનોમાં ધાર્મિકવૃત્તિ વિશેષ જોવા મળતી જ હોય છે.
સાબરમતીના વસવાટ દરમ્યાન તેમને ઘણો મોટો લાભ થયો, ત્યાં રામનગરમાં દેરાસર ઉપાશ્રયની એકદમ નજદીક જ ઘર. રોજ દર્શન/પૂજન અને વ્યાખ્યાન શ્રવણ કરવાનો નિયમ, ત્યાં બિરાજમાન શ્રી આશા પૂરણ પાર્શ્વનાથ તથા શ્રી ચિંતામણિ પાર્શ્વનાથ પ્રભુ પ્રત્યે અપાર શ્રદ્ધા, મન મૂકીને તેની ભકિત કરે. વળી પૂ. સાધુ-સાધ્વીજીની ભકિત કરવાનો પણ ઘણો ઊંચો ભાવ. છોકરાઓ હરીફાઈ કરી પૂ. સાધુ/સાધ્વી મ.ને દોડતા ઉપાશ્રયે જઈ વહોરવા તેડી લાવે. ઉપાશ્રયની નજીક ઘર અને ભકિતની પ્રબળ ભાવના - આ કારણથી સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતો પણ હોંશથી તેમના ઘેર પધારતાં. પરિવારમાં બેન ઈન્દુમતી, ભાઈ ઘનસુખ, ભાઈ હસમુખ, બેન હંસા તથા ભાઈ પ્રવીણ એમ ત્રણ પુત્રો અને બે પુત્રીઓ હતા. આ બધામાં ધાર્મિક સંસ્કાર પડે, તેઓ ધાર્મિક અભ્યાસ બરાબર કરે તે માટે પૂરી કાળજી અને કડકાઈ પણ રાખે, કોઈકવાર પૂજા કરવામાં કે પાઠશાળા જવામાં ગરબડ થઈ છે એવું જાણવા મળે તો એની કડક શિક્ષા કર્યા વિના રહે નહિં. તેઓ બધા પણ એવા જ સંસ્કાર લઈને આવેલા એટલે બહુ ઓછા પ્રયત્ન ધર્મના માર્ગે વળવા લાગ્યા અને ઓછાવત્તા વૈરાગ્યના રંગે પણ રંગાવા લાગ્યા. એક મહાન સુયોગ
પૂર્વના કેટલાએ મહાપુરુષોના જીવન પ્રસંગમાં જેવું જોવા મળે છે કે તેઓના જીવનના ઉત્થાનનું બીજ કોઈ સાધુ પુરુષના સમાગમથી જ થયું હોય, તેવું જ પ્રભાબેનના જીવનમાં પણ બન્યું.
