________________
પૂ. પાલતાશ્રીજીની જીવન ઝરમર જન્મદાત્રી માતાનું નામ ઈચ્છાબેન, પણ ફકત બે વર્ષની વયમાં જ કુદરતે એ શિરચ્છત્ર ઝૂંટવી લીધું. મા વિનાના બાળકનો ઉછેર કેવો મુશ્કેલીભર્યો હોય છે, એ કોનાથી અજાણ્યું છે? પણ સદભાગ્યે એમને દાદીમા પાર્વતીબેનની છાયા મળી ગઈ. એમણે માની ગેરહાજરી વર્તાવા ન દીધી, એટલું જ નહિં પણ મા કરતાં સવાયાં લાડકોડથી એમણે એમને ઉછેર્યા. તેઓ ભદ્રિક સ્વભાવના અને ધાર્મિક વૃત્તિના હતા. તેની અસર પ્રભાબેનના મન ઉપર સારી પડી.
અપરમાતા મોતિબેન પણ તેમના ઉપર એવા જ હેત ને પ્રીત રાખતાં. મોટાભાઈ સાકરચંદ તથા નાના છ ભાઈ/બહેનો હતાં. તેમાં શાંતિલાલ, મનુભાઈ અને વિનોદકુમાર એ ત્રણ ભાઈઓ અને પદ્માબેન, વિમળાબેન અને રમણબેન એ ત્રણ બેનો. બધાના મનમાં પ્રભાબેનનું મોટાબેન તરીકેનું આદરભર્યું સ્થાન.
પોતાના કાકા ડૉ. ત્રિભોવનદાસ ઘણા જ ધાર્મિક વૃત્તિના, પૂજા/સામાયિક/પ્રતિક્રમણ વગેરે નિયમિત કરે. કાને ઓછું સાંભળતા પણ દવાખાનું બરાબર ચલાવે. એમને કુદરતી રીતે જ પ્રભાબેન ઉપર ઘણો સ્નેહ. તેઓ તેમને ધાર્મિક અભ્યાસ કરાવે, સંસ્કાર આપે અને ધર્મની સારી સારી બોધક વાતો પણ સંભળાવે.
આમ અંદરમાં રહેલા ધાર્મિક સંસ્કારોને જાગૃત થવાનું સુંદર નિમિત્ત મળી આવ્યું.
વહેવારિક છ ચોપડીનો અભ્યાસ આમોદમાં જ કરેલો, ચૌદ વર્ષની ઉમર સુધી દાદીમા પાર્વતીબેનની હૂંફ એમને મળી. ગૃહસંસાર
અણખી (જંબુસર પાસે) ગામના વતની શાહ દીપચંદ ઝવચંદ શેઠ તથા શ્રી ડાહીબેનના નાના સુપુત્ર હીરાલાલની સાથે યોગ્યવયે તેઓ લગ્નગ્રંથિથી જોડાયા. વ્યવસાયના કારણે તેઓ ત્યાંથી નીકળી
