________________
૨૧૮
સહજ સ્વરુપ જે આપણે તે છે આપણી પાસ; નહીં કીસીસું જાચનાં, નહીં પરકી કીસી આશ. ૨૭૮ અપના ઘરમાંહી અછે, મહા અમૂલ્ય નિધાન; તે સંભાળે શુભ પરે, ચિંતન કરે સુવિધાન. ર૭૯ જન્મમરણ કા દુઃખ ટળે, જબ નિરખે નિજરૂપ; અનુક્રમે અવિચળ પદ લહે, પ્રગટે સિદ્ધ સરુપ. ૨૮૦ નિજ સરુ૫ જાણ્યા વિના, જીવ ભમે સંસાર; જબ નિજ રુપ પિછાણુઓ, તબ લહે ભવ પાર. ૨૮૧ સકલ પદારથ જગતને, જાણુણ દેખણ હાર; પ્રત્યક્ષ ભિન્ન શરીર શું, જ્ઞાયક ચેતન સાર. ૨૮૨ દ્રષ્ટાંત એક સુણે ઈહાં, બારમા સ્વર્ગ કે દેવ; કૌતુક મિશ મધ્ય લેકમેં, આવી વશિ હેવ. ૨૮૩ કેઈક રંક પુરુષ તણી, શરીર પરજાયમેં સેય; પિસી ખેલ કરે કીશા, તે દેખે સહુ કય. ૨૮૪ કબીક રાનમેં જાય છે, કાષ્ટકી ભારી લેય; નગરમેં વેચન ચાલી, મસ્તકે ધરીને તેહ. ૨૮૫ કરે મજુરી કઈ દિન, કહીક માંગે ભીખ, કબહિક પર સેવા વિષે, દક્ષ થઈ ધરે શીખ. ૨૮૬ કબહીક નાટકી હુઈ રીઝવે નગરકે વૃદ, કબડીક વણિક બની ઇસે, કરે વેપાર અમંદ. ૨૮૭ કબહીક માલ ગુમાય કે, રૂદન કરે બહુ તેહ, કબીક નફા પાયકે હાસ્ય વિનેદ અ છે. ૨૮૮ એણવિધ ખેલ કરે ઘણા, પુત્ર પુત્રી પરિવાર સી આદિક સાથે રહે, નગર માંહી તેણીવાર. ૨૮૯
