________________
૧૨૧
ही संसारसहावं, चरियं नेहाणुरायरत्ता वि । जे पुव्वण्हे दिट्ठा, ते अवरण्हे न दीसंति ॥ ४॥
ગાથા :-પ્રેમાળ સ્નેહી જા, જેમનું પ્રભાતે દન થયું છે તેએ પણ સાંજે અદૃશ્ય હૈાય છે. હા! સંસાર સ્વભાવનું આચરણ કેવુ' ખેદજનક છે !
मा सुअह जग्गअव्वे, पलाइअव्वंमि कीस वीसमेह । तिन्नि जणा अणुलग्गा, रोगो अ जरा अ मच्चू अ ॥ ५ ॥
ગાથા :-જાગવાની જગ્યાએ સૂઈ ન રહેા. પલાયન કરવાની જગ્યાએ વિશ્રામ શાને યા ? કારણ કે ત્રણ જણા પાછળ પડેલા છે—વ્યાધિ, વૃધ્ધાવસ્થા અને મૃત્યુ. दिवसनिसाघडिमालं, आउसलिलं जिआण घित्तणं । સંવારવા, વ્હાઇટ મમાઽત્તિ / ક્।
ગાથા :–દિવાકર અને નિશાકર રૂપી ખેલ નિરાત રૂપી ઘટની માળાથી જીવાનું આયુષ્ય રૂપી જળ ગ્રહીને કાળ રેટને ફેરવ્યા કરે છે.
सा नत्थि कला तं नत्थि, उसहं तं नत्थि किंपि विन्नाणं । जेण घरिज्जइ काया, खजंती कालसप्पेणं ॥ ७ ॥
ગાથા :–તેવી કોઇ કલા નથી, તેવુ' કાઈ ઔષધ નથી અને તેવુ... કોઈ પણ વિજ્ઞાન નથી કે જે વડે કાળસથી આરેાગાતી કાયાને ઉગારી શકાય.
