________________
(२०२)
+ सिद्धान्तसार.. जिना दुःखने विषे अ० जोमे नहिं. ए० एमज जाण् यावत् फा स्पर्शना दुःखने विषे था जोमे नहिं ए० एम श्र० संजम पण ना कहेवो.
जावार्थ:-हवे जु ! अहिंयां तो एम कडं ले के, पांच इंजिना सुखथी विडोमे अने पांच इंजिना दुःखमां जोमे. ते पण समारंज करतो थको होय तेने असंजम लागे. हवे समारंन नाम तो मार्यानुं . शाख सूत्र दस वैकालिक अध्ययन बहे. ते पाठ लखीये डीए:
पुढविकायंवि हिंसंतो हिंसश्न तयस्सिए तसेय विविहे पाणे चस्कूसेय अचस्कूसे राज तम्दाएयं वियाणित्ता दोसं दुग्गश्वढणं पुढविकायं समारंनं जाव जीवाए वजाए एए॥
अर्थः-पु० पृथ्वीकायनी हिं० हिंसा करतो थको हिं० हिंसा करे त० तेनी नेश्राए जे जीव त० त्रस वि० विविध प्रकारना पा प्राणी प्रत्ये च० चक्कु गोचर (बादर) श्र० शुक्ष्म त ते नणी ए० एवं वि० जाणीने दो ए दोश दु० पुर्गतीनो व वधारणहार पु० पृथ्वीकायनो स० समारंज (हणवू) जा0 जाव जीव सुधी व० बोमे ॥
नावार्थः-ए जु ! सूत्रमा शादात हण्यानुं नाम तथा दुःख दोधानुं नाम समारंन कडं बे, पण सुख निमित्ते अनुकंपाने हेते अलगा मुंके, तेने समारंज लागे एवं कया सूत्रमा कडं डे ते बतावो. वली पमिखेहणा करतां तथा नपाश्रय पुंजतां घणा जीव देखो वेगला पर, कचरो काढी वेगलो परठे तेने समारंज केम लागशे ? जो समारंन लागे तो तमे ए काम केम करोडो ? वली साधु सुखे बेग तने को श्रावक आवीने कहे के, हे स्वामी ! तमने फलाणा गामे तमारा गुरुए तेमाव्या बे, तेने समारंन केम लागशे ? वली साधना शरीरे दुःख जाणी श्रावक औषध आपे, तेथी साधुने अतिसारादिक घणुं दुःख उपजे पण रोग जाय. हवे ए दातारने औषधन अशाता दोधां माटे अशाता थाय के शातावेदनी थाय ते कहो. हे देवानुप्रीय ! अनुकंपाकर दुःखना ठेकाणेथी
