________________
( ७ ) " शास्त्रं प्रयोजनं चेति,
संबंधस्याश्रयावुभौ । तदुक्त्यांतर्गतस्तस्माद्,
भिन्नो नोक्तः प्रयोजनात् ” ॥१॥ "शास्त्र अने प्रयोजन ए बन्ने संबंधना आश्रयी होवाथी ज्यां शास्त्र तथा प्रयोजननु कथन थयुं त्यां संबंधनुं पण कथन थइ गयुं जाण. एटले संबंध जणाववा माटे अलग निर्देश करवानी जरुर नथी." ए रीते मंगल, प्रयोजन अने संबंध दर्शाव्या हवे रह्यं केवल अभिधेय. यद्यपि ग्रंथरचनानुं प्रयोजन दर्शाव्यु एटले अभिधेयर्नु कथन प्रावी गयुं छे, तो पण आ ग्रंथमां धर्मना परीक्षक एवा बाल, मध्यम आदि वर्ग- चिह्नो तथा भेदादिवडे विस्तारथी स्वरूप आचार्यश्री दर्शावशे, एटले ए ज अहीं स्पष्ट अभिधेय जाणवु.
आ रीते ए चारे पदार्थनो टुंकमां ग्रंथनी आदिमां कर्ताए विचार कर्यो. यदि ए चारे पदार्थनो विचार न जणान्यो होय तो प्रस्तुत ग्रंथनो अभ्यास अने श्रवण करवानो कोइ मनोरथ न करे, कारण-विद्वानो तेवा ग्रंथनो अनादर करे छे, अत एव अन्यत्र कहुं छे"प्रेक्षावतां प्रवृत्त्यर्थं
फलादित्रितयं स्फुटं।