________________
[ ૩૦ ]
આત્મધરસાયનમ પાંચ શિખે છે. દેશ-પરદેશ ભવ્ય જીવે ઉપર ઉપકાર કરતા વિચરે છે, સંતપુરુષે મેઘ જેવા હોય છે. કેવળ પરોપકાર એ જ એમનું વ્રત હોય છે, અન્તપ્રાન્ત આહાર કરવાને કારણે તેના શરીરમાં રોગ ઉત્પન્ન થાય છે. અનુઅનુક્રમે તેઓ વિચરતા વિચરતા શૈલકનગરમાં આવે છે. પુત્રને ખબર પડી, એટલે તે સુંદર સ્વાગત પૂર્વક સૂરિમહારાજને નગરપ્રવેશ કરાવે છે. તે સૂરિમહારાજને ઔષધેપચાર કરાવે છે. ઔષધોપચારથી શરીર તો નીરોગી થયું પણ પછી અશક્તિ ઘણું રહેવા લાગી, તે કારણે રાજા તરફથી સુંદર અશન, પાન વગેરેની ભક્તિ થવા માંડી. આવા સ્નિગ્ધ પદાર્થો નિત્ય મળતા હોવાથી સૂરિજી તેમાં આસક્ત થયા, ને તે જ કારણે તેઓના પાંચસો એ પાંચસે શિવે તેઓ શ્રીને છોડીને બીજે વિહાર કરી ગયા. શિષ્યને એમ થયું કે જ્યાં ગુરુ પિતે જ રસગારવમાં ચકચૂર છે ત્યાં આપણી આરાધના સુંદર ક્યાંથી થાય? તે વિચારે જુદા વિહાર કરી ગયા, કેવળ એક અનન્યભાવે ગુરુમહારાજને સમર્પિત એકનિષ્ઠ એવા પંથક નામના શિષ્ય જ તેઓની આવી અવસ્થામાં પણ સેવા-શુશ્રુષા કરવા રહી ગયા, સૂરિજી તે રસની લાલસામાં એવા ખૂંપી ગયા કે માદક પદાર્થો પણ વિના સંકોચે લેવા માંડ્યા, પછી આરાધના ઉભી જ શેની રહે?
એક દિવસ કાર્તિક પૂર્ણિમાને દિવસે પ્રતિક્રમણ કરતા શિષ્ય પંથક પૂજ્ય ગુરુમહારાજને ચૌમાસી ખામણા ખમાવે છે. સૂરિજી સવારના સૂતેલા છે. પિતાના ચરણે શિષ્યનું
