________________
-
-
[૭૨]
* श्रीगुणस्थानक्रमारोहः * (સ્તો. રૂ૦) -
चित्ते निश्चलतां गते प्रशमिते रागाद्यविद्यामदे, विद्राणेऽक्षकदम्बके विघटिते ध्वान्ते भ्रमारम्भके । आनन्दे प्रविजृम्भिते पुरपतेर्जाने समुन्मीलिते,
માં દ્રશ્યક્તિ દ્રા વનસ્થમમિત: પુછાયા: થાપવા ? રા” तथा श्रीसूरप्रभाचार्याः -
"चिदाऽवदातैर्भवदागमानां, वाग्भेषजै रागरुजं निवर्त्य । मया कदा प्रौढसमाधिलक्ष्मीनिर्वेक्ष्यते निर्वृतिनिळपेक्षा ॥१॥
ગુણતીથી પવનને રોકીને, અને (૪) અવિચલિત પૈર્યને અંગીકાર કરીને, (૫) મોક્ષમાં જવા માટે પર્યકાસને બેસીને, (૬) વિધિપૂર્વક કોઈક એક પર્વતની શુન્ય ગુફાની અંદર રહીને, (૭) કોઈક દ્રવ્ય-પર્યાય ઉપર દષ્ટિ સ્થાપિત કરીને.. મારે કોઈક અવસરે અંતર્મુખ (=આત્મા તરફ સન્મુખ) થઈને રહેવું જોઈએ.
દ્વિતીયશ્લોક :
(૧) મનની વૃત્તિઓ નિશ્ચલ થતાં, (૨) રાગાદિ અવિદ્યા અને મદ અથવા રાગાદિ અવિદ્યાનો ઉન્માદ પ્રશાંત થતાં, (૩) પાંચ ઇન્દ્રિયોનો સમૂહ વિકારરહિત બનતાં, (૪). વિપર્યાસરૂપ ભ્રમને ઉત્પન્ન કરનાર અજ્ઞાનરૂપ અંધકાર દૂર થતાં, (૫) ઉચ્ચતમ આનંદ ઉલ્લસિત થતાં, અને (૬) પુરપતિ=આત્માના જ્ઞાનનો ઉઘાડ થતાં... વનમાં રહેલા એવા મને, પુષ્ટ આશયવાળા વન્યપશુઓ ચારે બાજુથી ક્યારે જોશે? (અહીં વન્ય પ્રાણીઓને પુષ્ટ આશયવાળા” કહેવાનું તાત્પર્ય એ કે – હું એવી સ્થિતિમાં ક્યારે આવું કે કુર-હિંસક એવા સિંહાદિ વનપશુઓ પણ મને જોઈને દયાદિ પરિણામવાળા થઈ જાય...!) હવે સૂરપ્રભ નામના આચાર્ય મહારાજ જણાવે છે –
-- (૨) શ્રી સૂરપ્રભાચાર્યની સંવેદના - પ્રથમશ્લોક:
પરમાત્મન્ ! આપશ્રીના આગમસિદ્ધાંતનાં યથાર્થજ્ઞાનથી નિર્મલ બનેલ વાણીરૂપ ઔષધથી હું રાગ-દ્વેષ-મોહરૂપ રોગોને દૂર કરીને, (નિવૃતિનિર્ભપક્ષક) મોક્ષને અવિરુદ્ધ= મોક્ષમાર્ગને અનુકૂળ એવી પ્રૌઢ=મહાનું સમાધિરૂપી લક્ષ્મીને ક્યારે જો ઈશ=જ્યારે સંવેદનાથી અનુભવીશ ?
