________________
मृण्मया अपि सिंहाश्च, पत्तयः सत्यरूपिणः । शातवाहनभूपस्य, पुण्यतो युधि जज्ञिरे ॥४८॥ પુણ્યથી શાતવાહનરાજાને યુદ્ધમાં માટીનાય સિંહ અને સૈનિકો સાચા થયા હતા.
પાપ सुखाय दुःखदं मूर्ख ! मा कृथा दुष्कृतं वृथा। . कोऽपि किं जीविताकाङ्क्षी, विषं पिबति मृत्युदम् ॥४९॥
હે મૂર્ખ! સુખ માટે દુઃખ આપનારા કુકર્મને ન કર ! શું જીવવાની ઈચ્છાવાળો કોઈ મનુષ્ય મોતને નોંતરનારાઝેરને પીવે છે ખરો?
यथेन्दुः क्षीयते कृष्ण-पक्षे ध्वान्तं च वर्धते । तथा सौख्यमसौख्यं च, पुसां पापोदयेऽनिशम् ॥५०॥
જેમ કૃષ્ણપક્ષમાં ચન્દ્ર ક્ષીણ થાય છે અને અંધારૂં વધે છે તેમ પાપના ઉદયથી પુરુષોનું સુખ નાશ પામે છે અને દુઃખ નિરંતર વધે છે. દવ-કીત્ય-
તૌયાર્થીન-તી: प्राप्नोति पापतः प्राणी, तस्मात्पापं परित्यज! ॥५१॥
દુઃખ-દરિદ્રતા-દુર્ભગતા-સેવકપણું-દીનપણું અને કુગતિને જીવ પાપના કારણે મેળવે છે. તેથી તે પાપનો ત્યાગ કર! शिलादित्यस्य तुरगो, विक्रमार्कस्य चाग्निकः। स्मृतोऽपि नागतः शत्रु - कष्टे पुण्यविपर्ययात् ।।५२॥
૧૨
