________________
૨૦૪
પ્રિય પદાર્થ તણા વિયોગે તેમ ગાદિક થતાં, હવેજ પ્રાયે શેક તેને દૂર કરવા ચાહતાં, વસ્તુ સ્વરૂપ વિચારવું બાંધી અશાતા વેદની, તેથી ખરેખર ભેગવું હું વેદનાને રોગની. આંધ્યા કરમ વિણભેગથે ક્યારેજ છટવાનાં નથી, ત્યાં શેક કરતાં નવીન બાંધે એમ જોણું શાસ્ત્રથી, એવા ક્ષણે સમતા ધરી રોગાદની પીડા સહ, તે અલ્પ સમયે હોય સખિયે એમ વીરજિનવર કહે. ૩૩ ઉત્તમ વિવેક મનુજ ભવે કલ્યાણના સવિ સાધનો, નહિતિરિય નરકે દેવભવમાં બેધ એ શાસ્ત્રનો; રાખી હદયમાં ધર્યથી શાની સહે છે વેદના, હીંમત ગુમાવી લેશ પામે અજ્ઞ ટાણે દુઃખના. ૩૪ જ્ઞાની કરેલા કર્મને અનુભવ કરે એ કાયદો, અજ્ઞાનિને લાગુ પડે સરખી રીતે ક્રમ ના જુદ; એવું વિચારી શેકને ન રાખજે નિજ ચિત્તમાં, પરમને ના શેક ઉપજાવીશ બેલું ટૂંકમાં સુખના સમયમાં પુણ્યની મુંડીજ ખામી થાય છે, એવું વિચારી ના ફલાજે સાવચેતી રાખજે; ધમે અડગતા આદરી દુખિયાતણા દુઃખ ટાલજે, કારૂણ્ય કેરી ભાવના નિત્ય પ્રભાતે ભાવજે. દુઃખના સમયમાં ધર્ય રાખી હાયવોય કરીશ ના, દાખ છે અશાતા વેદની જાશેજ ગભરાઇશ ના;
