________________
૨૪
૨૮
ટેવ પાડે પાપની કરે નાશ પરના હર્ષને, હસતાંજ પરદુઃખ જોઈને હેવેજ બંધ અરતિ તા. એ ચાર કારણ અરતિના હે જીવ? તજજે તું સહ્ય, બહુ માન ધરજે અન્યના ગુણ દેખતાં હશે સદા; તેવું કરંતા ગુણ મલે સુખ સાધનો નિત પામિયે, પર જીવ સુખિયા દેખતાં એ પુણ્યના ફલ જાણિયે. બૂરું થશે તારૂં ખચિત પરનું અનિષ્ટ વિચારતાં, એવું વયણ વાચકતણું મુજ હર્ષ યાદી આવતાં સત્કૃત્ય કરવાને સદા અભ્યાસ જીવ? તું રાખજે, પર જીવને દુખિયે કલી કરવા સુખી તત્પર થજે. બીકણ પણું નિત રાખતાં વિલિ અન્યને બીવરાવતાં, તિમ ત્રાસ દેતાં મારવાની ભાવના મન રાખતાં એ બંધકારણથી બચીને નીડર બનજે અન્યને, ભય ત્રાસ ના આપીશ નિત્ય બચાવજે સવિજીવને. દ્વેષી હતું તેયે બચાવે વીર મંખલિ પુત્રને, અપરાધિની પણ ઉપર કરૂણા રાખ જાણ રહસ્યને તેજ સાચો ધર્મરાગી જેહ જન અપરાધિને, પ્રેમે બચાવે ભેદભાવે ના જુએ નિજ અન્યને. મન શેક રાખે વેણ તેવા ઉચ્ચરે અજ્ઞાનથી, પરચિત્ત માંહે શેકને પ્રકટાવતે અજ્ઞાનથી; રેવા વિષે આસક્તિ ધરતાં એમ એ ત્રણ હેતથી, શેક મેહની. કર્મ બાંધે હેતુ છોડ વિવેકથી.
