________________
શિવભૂતિનું ચરિત્ર.
( ૨૧૭ )
પુરૂષાને આ સ્થવિરકલ્પજ ઉચિત છે, તેથી આ કલ્પ પાળવામાંજ ઉદ્યમવત થવુ જોઇયે. ” આ પ્રમાણે ગુરૂએ વિવિધ પ્રકારની યુક્તિવધુ તેને સમજાવ્યે તે પણ તે ગાઢ અભિમાનના વશથી આ પ્રમાણે માલવા લાગ્યા કે—“ જો મઢ સત્ત્વવાળા અને સુખશીલિયા તમે તેમાં ઉદ્યમ નથી કરતા, તે શું હું પણ શક્તિમાન છતાં પ્રમાદશીળ થકશ ? ” આ પ્રમાણે ખેલતા તેને વૃદ્ધ મુનિઓએ ઘણી રીતે વાર્યાં, તાપણુ તે શિવભૂતિ નગ્નપણાને અંગીકાર કરી તત્કાળ ત્યાંથી નીકળી ગયા. તેની સાથેના સ્નેહને લીધે તેની નાની હૅન ઉત્તરાએ પ્રત્રજ્યા લીધી હતી, તેણીએ તેને નગ્નપણે જતા જોઇ વિચાયું કે—“ ખરેખર મારા ભાઈએ આવા પ્રકારેજ પરલેાકને સાધવાના ઉપાય જોયા હશે. ’’ એમ વિચારી તે પણ નગ્ન થઇ તેની પાછળ ચાલી. માર્ગમાં એક વેશ્યાએ તેણીને જોઇ આ તા લજ્જાકારક છે એમ વિચારી તેણીના ઉપર એક સાડી નાંખી. તેને નહીં ઇચ્છતી ઉત્તરાને જોઇ તેના ભાઇએ તેને કહ્યું કે—“ હે સુતનુ ! આ એક સાડી તને દેવતાએ આપી છે. તેને તું ન મૂક, અંગીકાર કરી લે. ’’ આ કારણથી તેની આર્યાએ એક સાડી ધારણ કરવા લાગી. આ પ્રમાણે તે માહાંધે મ્હાનુષ્ઠાન-અજ્ઞાનકષ્ટ આરંભ્યું. તેથી તે મિથ્યાષ્ટિ અને દ્રુતિના દુ:ખના ભાગી થયા. તે વિષે આગમમાં કહ્યું છે કે-“ મેટિક શિવભૂતિ અને ઉત્તરાએ પાતાની મતિ કલ્પનાથી પ્રરૂપેલું આ 'મિથ્યાદર્શન રથવીરપુરમાં પ્રથમ ઉત્પન્ન થયું.
આ શિવભૂતિએ ગુરૂની અવજ્ઞા કરી અને પેાતાની ઉન્નતિ કરવા પ્રવૃત્તિ કરી તેથી જ તેનું મહામહપણું જાણવું. પરંતુ ગુરૂની આજ્ઞાએ કરીને શાસનની ઉન્નતિ કરનાર તથા લબ્ધિની ખ્યાતિની અપેક્ષા રહિત એવા કાઇ સાધુ અધિક તપસ્યા કે આતાપનાદિક કરે તે તે વીર્યાચારનુ આરાધન હેાવાથી તેને જીણુકારીજ થાય છે.
****—
