________________
પંચલિંગ ઉપર આ મહાગિરિની કથા. ( ૨૦૯ )
ટીકા—ગુરૂ અને ગચ્છની ઉન્નતિ એટલે આ ગુરૂ અથવા ગચ્છ ધન્ય છે કે જેની સહાયથી આવા દુષ્કરકારી સાધુએ દેખાય છે. એ પ્રમાણે લેાકેાની શ્લાઘા રૂપ વૃદ્ધિના હેતુવાળી તથા તીર્થની પ્રભાવના કરનારી એટલેજિનશાસનના સાધુવાદને ઉત્પન્ન કરનારી અર્થાત્ “સર્વ ધર્મમાં જિનધર્મ શ્રેષ્ઠ છે, અમે પણ તેજ ધર્મ કરીયે ” એ પ્રમાણે આદૈયપણાને સાધનારી સત્ક્રિયાને આલાક તથા પરલેાકની આશંસા રહિત કરે. કહ્યુ છે કે—“ આ લાકને અર્થે આચારનું અનુષ્ઠાન ન કરવું, પરલાકને અર્થે આચારને ન પાળે, કીર્તિ, વર્ણવાદ, શબ્દ અને શ્લાધાને અર્થે આચારને ન પાળે, અરિહંતે કહેલા હેતુને છેડીને ખીજા ફાઇને અર્થે આચારને ન પાળે, ” આગમમાં કહેલા આ મહાગિરિ આચાર્યના ચરિત્ર-વૃત્તાંતને સ્મરણ કરીને સાધુ સક્રિયા કરે.
આ મહાગિરિની કથા.—
સુધર્માં સ્વામીની આઠમી પાટે છેલ્લા ચાદ પૂર્વી ભગવાન સ્થૂલભદ્રસૂરિ થયા. તેને આ મહુાગિરિ અને સુહસ્તી નામે એ શિષ્યા દશપૂર્વી હતા. તે બન્ને પરસ્પર પ્રીતિવાળા ભરતક્ષેત્રમાં વિચરતા હતા. એકદા ભગવાન મહાગિરિએ સુહુસ્તીને ગચ્છ સોંપી જિનકલ્પના વિચ્છેદ્ય ગયા હતા તાપણુ તેની ક્રિયાના અભ્યાસ કરવા માટે પ્રારભ કર્યાં, અને તેથી તે ગચ્છની નિશ્રાએ જ વિચરવા લાગ્યા. તેમાં ગૃહસ્થાએ ત્યાગ કરાતું અન્નપાન ગ્રહણ કરતા હતા, અને માકીની જિનકલ્પીની ક્રિયા પોતાની શક્તિ પ્રમાણે કરતા હતા. પરંતુ “હું ઉત્તમ ક્રિયા કરૂં છું.” એવા લેશ પણ ગ કરતા ન હતા. ક્ષમાવાન અને ક્રિયાને દમન કરનાર તે ગચ્છની સાથે જ એક ગામથી બીજે ગામ
૧૪ .
