________________
ગુરૂ શુભૂષકનું સ્વરૂપ.
(૧૧૭) થાય એમ સમયાનુકૂળ ચાલનાર ૩૨, પ્રતિપન્ન પાલક-જે કાંઈ અંગીકાર કર્યું હોય તેનું પાલન કરનાર ૩૩, સ્થિર ૩૪, ધીર ૩૫ અને ઉચિતને જાણનાર ૩૬ આ છગીશ સૂરિના ગુણે સિદ્ધાંતમાં કહેલા છે. આ પ્રમાણે આગમમાં કહેલા ગુણવાળા ગુરૂજન, અહીં જન શબ્દ મૂક્યો છે. તે બહુવચન જણાવવા માટે છે, તેથી કરીને જે કઈ આવા ગુણવાળા હોય તે સર્વે ગુરૂજન કહેવાય છે, તેવા ગુરૂજનની શુશ્રષાને -સેવાને કરનાર શ્રાવક ગુરૂશુશ્રુષક કહેવાય છે. તે ઉપર કહેલા ચાર પ્રકાર છે. ૯
–૪ – તે ચાર પ્રકારના ભાવાર્થને સૂત્રકાર જ કહે છે.
सेवति कालम्मि गुरुं, अकुणंतो ज्झाणजोगवाघायं । सय वनवायकरणा, अनेवि पवत्तई तत्थ ॥ ५० ॥
મૂલાઈ–ગુરૂને યોગ્ય કાળે તેના ધ્યાન અને યુગમાં અંતરાયવિગ્ન કર્યા વિના સેવે. તથા નિત્ય તેના સદ્દગુણનું કીર્તન કરીને બીજાઓને પણ તેમાં-ગુરૂની સેવામાં પ્રવર્તાવે. ૨
ટીકાથ-કાળે એટલે પ્રતિક્રમણ અને શ્રવણાદિકના હેતુ રૂપ અવસરે ગુરૂની સેવા કરે. કેવી રીતે ? ધ્યાન એટલે ધર્મધ્યાનાદિક અને યોગ એટલે પ્રત્યુપેક્ષણ, ભેજન વિગેરે, તેમના વ્યાઘાત એટલે અંતરાયને કર્યા વિના સેવે, કારણ કે સાધુઓને આગમમાં આ પ્રમાણે ઉપદેશ આપ્યો છે કે-“જિનશાસનને વિષે ગે ગે એટલે પડિલેહન, ભેજન વિગેરે દરેક પેગોને પ્રયોગ કરવાથી દુખને-કર્મને ક્ષય થાય છે. તેથી તે યુગો પરસ્પર બાધા ન આવે તેમ અસપત્ન (નિષ્કટક) પણે કરવા લાયક છે.” આ શુશ્રષા નામને પહેલે ભેટ થયો. ૧. તથા સદા વર્ણવાદ કરવાથી એટલે નિત્ય (ગુરૂન) સત્ય શાનું કીર્તન કરવાથી તે સેવામાં બીજા પ્રમાદીઓને પણ પ્રવર્તાવે
