________________
ગુરૂ શુભૂષકનું સ્વરૂપ.
(૧૧૫) પાછો આવ્યો. ઘરને વૃત્તાંત જેમાં મોટા પશ્ચાત્તાપ રૂપી અગ્નિથી તે બળવા લાગ્યા, પોતાના પાપકર્મ ઉપર તે કોપાયમાન થયો, અને મનમાં કહેવા લાગ્યા કે “ આ પાપ કર્મો જ મને બહાર ગામ મોક
” પછી કુહાડાવડે પોતાના બંને પગ કાપી નાંખી તે શ્રેણી મરણ પામ્યો. પછી રાજાએ ધર્મનંદને બોલાવી પૂછયું કે-“હે શ્રેષ્ઠી! તમે તે કેશો કેમ ન લીધી ?” તેણે જવાબ આપ્યો કે- “તે લેવાથી મારા બે વ્રતનો ભંગ થતો હતો. એક મારે ચોરીનો નિયમ છે, અને બીજું મારે પરિગ્રહનું પ્રમાણ છે. તેથી તે લેવાથી બને વ્રતનો ભંગ થાય તેમ હતું, તથા અધિકરણના ભયને લીધે તેઓને મેં તેનું રહસ્ય કહ્યું નહીં.” તે સાંભળી-“અહો! તું ખરેખર ધર્મનંદ છે.” એમ કહી રાજાએ તેને સત્કાર કરી તેને વિદાય કર્યો. આવા પ્રકારનો ત્રાજુવ્યવહારી ભાવ શ્રાવક આલોક અને પરલોકના કલ્યાણનું સ્થાન થાય છે.
હવે ભાવશ્રાવકનું પાંચમું લક્ષણ કહે છે.
सेवाए कारणेण य, संपायणभावो गुरुजणस्स । सुस्सूसणं कुणतो, गुरुसुस्सूसो हवइ चउहा ॥ ४६ ।।
મૂલાથ–પોતે સેવા કરવાથી ૧, બીજાને સેવામાં પ્રવર્તાવવાથી ૨, ઔષધાદિક આપવાથી ૩, અને ભાવથી એટલે ચિત્તમાં બહુ માન કરવાથી ૪. ગુરૂજનની સેવા કરતે શ્રાવક ચાર પ્રકારે ગુરૂશુશ્રષક કહેવાય છે.
ટીકા–સેવા એટલે પર્ય પાસનાવડે ૧, કારણ એટલે અન્ય જનને સેવામાં પ્રવર્તાવવાવડે ૨, સંપાદન એટલે ગુરૂને એષધાદિક આપવું તે ૩, અને ભાવ એટલે ચિત્તને વિષે બહુમાન ૪ આ બેને આશ્રીને એટલે કે સંપાદનથી અને ભાવથી ગુરૂ જનની
