________________
(૧૬૪)
અર્થ–તેનું મરણ બે પ્રકારે હોય છે. અને તે ત્યાંથી ચવીને અનંતર બાદર પૃથ્વીકાય, અકાય, વનસ્પતિકાય અને સંખ્યાતા આયુવાળા ગર્ભજ તિર્યંચ ને મનુષ્યમાં ઉપજે છે. (૨૧).
दो आगइ अ दुगइआ, माणुसतिरिअग्गइअ विक्खाए। पत्तेअ असंखिजा, एसा य सुराण तेवीसी ॥ २०२॥
અર્થ–તે બે ગતિવાળા ને બે આગતિવાળા એટલે મનુષ્ય, તિર્યંચ બે ગતિ અને તેજ બે આગતિવાળા વિખ્યાત છે. પ્રત્યેક શરીરી છે અને સંખ્યાએ અસંખ્યાતા છે. આ પ્રમાણે દેના ત્રેવીસ દ્વારા જાણવા. (૨૦૨).
तसभावे अ जिआणं, अंतमुहत्तं भवद्विइ जहन्ना । तित्तीसयरपमाणा, नारयदेवेसु उक्कोसा ॥ २०३ ॥
અર્થ—-હવે સર્વ જીવોનો ભવસ્થિતિ ને કાયસ્થિતિ કહે છે. ત્રસ જીવેની જઘન્ય ભવસ્થિતિ અંતર્મુહૂની છે અને ઉત્કૃષ્ટ તેત્રીશ સાગરોપમની નારકી અને દેશમાં છે. (૨૦૩).
थावरभाव भवो खलु, अंतमुहुत्तं जहन्नओ होइ । उकिट्ट सहस बावीस-वासमाणो अ पुढवीए ॥२०४ ॥
અર્થ-સ્થાવર ભાવ પામેલા જેની જઘન્ય ભવસ્થિતિ અંતર્મુહૂર્તની છે અને ઉત્કૃષ્ટ બાવીશ હજાર વર્ષની પૃથ્વીકાયને આશ્રયીને છે. (૨૦૪).
अंतोमुहुत्तमित्ता, तसेसु कायठिई जहन्नेणं ।। भणिया य जिणवरेहि, कालमसंखिजमुक्किट्ठा ॥२०५॥
અર્થ–ત્રસ જીવોની કાયસ્થિતિ જઘન્ય અંતર્મુહૂર્તની છે અને ઉત્કૃષ્ટ કાયસ્થિતિ જિનવરોએ અસંખ્યકાળની કહી છે (ર૦૫).
