________________
(૧૫૬) દિર કોણ વા, સંતત્તિ પાળો હો मरणसमुग्घाएणं, मरंति ते अनहा वावि ॥ १६६ ॥
અર્થ–તેમની સ્થિતિ (આયુષ) જઘન્ય અને ઉત્કૃષ્ટથી અંતર્મુહૂર્તની જ હોય છે, અને મરણસમુદ્દઘાટવડે તેઓ મરે છે અથવા અન્યથા પણ કરે છે. (૧૬૬). . उच्चट्टिऊणणंतर-मुववजंते अ जीवठाणेसु ।
नेरइअदेववजिअ, तहा असंखाउ सेसेसु ॥ १६७ ।। અર્થ—અને તેમાંથી અવીને નારકી, દેવતા અને અસંખ્યાતા આયુવાળા યુગલિકને વજીને બીજા જીવસ્થાનકોને વિષે ઉપજે છે. (૧૬૭).
दोआगइअ दुगइआ, माणुसतिरिगाई अ विक्खाए । पत्तेआ य असंखा, संमुच्छिममाणुसा हुंति ॥ १६८॥
અર્થ–તેમની બે ગતિ અને બે આગતિ છે, તે (સંખ્યાતા વર્ષના આયુષ્યવાળા) મનુષ્ય અને તિર્યંચમાં ઉપજે છે. તે પ્રત્યેક શરીરી છે અને તે સંમૂર્ણિમ મનુષ્ય અસંખ્યાતા છે. (૧૬૮).
गब्भयमणुआ तिविहा, कम्मगभूमा अकम्मभूमा य । तइआ अंतरदीवय, अपजत्ता हुंति पजत्ता ॥ १६९ ।।
અર્થ-હવે ગર્ભજ મનુષ્યનું સ્વરૂપ કહે છે. તે ત્રણ પ્રકારના છે. કર્મભૂમિના, અકર્મભૂમિના અને ત્રીજા અંતરદ્વીપના છે. તે પર્યાપ્તા અને અપર્યાપ્તા એમ બન્ને પ્રકારના હોય છે (૧૬૯). ., ओरालिभवेउव्विअ-आहारगतेअकम्मणनिहाणा ।
एए पंच सरीरा, हवंति गम्भयमणुस्साणं ॥१७॥
