________________
(૧૨૩) ઉત્કૃષ્ટ બાવીશ હજાર વર્ષનું છે. તેને ત્રણમાંથી આગતિ ને બેમાં ગતિ જાણવી. તે પ્રત્યેક શરીર છે ને અસંખ્યાત છે. (૨૪).
सुहमाउकायजिआ, देहाईहिं तु सुहुमपुढविसमा । નવર શિવાભાા, વિરાવા સંક્ષિા ૨૫ I .
અર્થ–સૂક્ષ્મ અપકાય છે દેહાદિવડે સૂક્ષમ પૃથ્વીકાય જેવો જ છે. વિશેષ એ કે તેનું સંસ્થાન તિબુકાકાર છે અને પ્રત્યેક શરીરી છે તેમ જ અસંખ્યાતા છે. (૨૫).
ओसा हिमए महिआ, करगे हरतणु तहेव सुद्धदए। सीओदए अखारो-दए अ घट्ठोदए चेव ॥ २६ ॥ अंबिलुदए अ वारु-णुदए अ लवणोदए अ खीरूदए। खोतोदए च एवं, बायरआऊ बहु विहाणा ॥२७॥
અ –ઝાકળ, બરફ, કરા, ધુંવાડનું પાણી, વનસ્પતિની અણી ઉપરનું પાણી, શુદ્ધોદક, શીતદક, ક્ષારદક, ઘને દધિ, અંબીલેદક (ઘણું ખાટું પાણ), વારુણી (મદિરા) ઉદક, લવણદક, ક્ષીરાદક અને દેદક (શેરડીના રસ જેવું પાણી) વિગેરે બાદર અપકાયના ભેદ જાણવા. (૨૬-૨૭.).
अपजत्ता पजत्ता, अपजत्ता पनिआ असंपत्ता। ए वकमंति असंखा, पजत्तगनिस्सिआ बहुसो ॥ २८ ॥
અર્થ–તે પર્યાપ્તા ને અપર્યાપ્તા બે પ્રકારના છે. તેમાં અપર્યાપ્તા પર્યાપ્તિ પૂરી કર્યા પહેલાં જ એવી જાય છે અને તે પર્યાપ્તાની નિશ્રાએ અસંખ્યાતગુણા ઉપજે છે. (૨૮).
-- ૧. મનુષ્ય, તિર્યંચ ને દેવગતિ એ ત્રણ ગતિમાંથી તેમાં આવે કે તે મનુષ્ય તેમજ તિર્યંચ બે ગતિમાં જાય.
