________________
૧૧૬
ઉપદેશમાળા
* धम्मकहाओ अहिज्जइ, घराघरं भमइ परिकहंतो अ ।
गणणाइ पमाणेण य, अइरित्तं वहइ उवगरणं ।।३७४।। * बारस बारस तिण्णि य, काइय-उच्चार-कालभूमीओ ।
अंतोबहिं च अहियासि, अणहियासे न पडिलेहे ।।३७५।। * गीअत्थं संविग्गं, आयरिअं मुअइ वलइ गच्छस्स ।
गुरुणो य अणापुच्छा, जं किंचि वि देइ गिण्हइ वा ।।३७६।।
(૩૭૪) (આજીવિકા અર્થે) ઘર્મકથાઓને (શાસ્ત્રોને) ભણે, ઘેર ઘેર ધર્મકથા (ઉપદેશ) કરતો ફરે, અને ગણત્રી (સંખ્યા)થી તથા માપથી વધારે (ઘણાં તથા મોટાં) ઉપકરણો રાખે. વળી
(૩૭૫) મકાનથી (જઘન્ય એક હાથ નજીકની, એની ઉપરાંત મધ્યની) તથા બહારની (સો હાથ દૂર સુધીની) સહ્ય સામાન્ય હાજત તથા અસહ્ય હાજતે રાત્રે માત્ર તથા અંડિલ માટેની બાર બાર ભૂમિઓનું (માંડલાનું) તથા કાળગ્રહણની ત્રણ ભૂમિઓનું પડિલેહણ ન કરે. તથા
(૩૭૬) “ગીતાર્થ =આગમના જ્ઞાતા,ને “સંવિગ્ન = મોક્ષાભિલાષી ઉદ્યત વિહારી એવા “આચાર્ય'= પોતાના ગુરને (વિના કારણે) તજે; (અગીતાર્થ-અસંવિજ્ઞાને આગમોક્ત ક્રમથી ત્યજે એમાં દોષ નહિ). (ક્યારેક પ્રેરણા આપનાર) “ગચ્છસ્સ'=ગુરુને “વલઈ–ઉત્તર દેવા સામો થાય, ગુરુને પૂછયા વિના (કોઈને) કોઈક (વસ્ત્રાદિ) આપે અથવા (કોઈક પાસેથી) લે.
