________________
( ३७१) न मन्यते ॥ सोऽप्यनेनैव वाक्येनो-बातुं नेष्टे पराहतः ॥ ॥ यश्चात्र चैत्यशब्दार्थ । विपर्यस्यति वातकी । तस्याप्येतच्चारणर्षि-नमस्यावाक्यमौषधं ॥ २५ ॥ न ही. दृशास्तपःशक्ति-लब्धैतादृशलब्धयः ॥ विना जिनादीन वंदंते । सम्यक्त्ववंशभीबुकाः ॥ ३० ॥ अथ प्रकृतं श्र नेन पुष्करखर-दीपो देधा व्यधीयत ॥ नित्त्येव गृहम स्यार्ध-व्यं निर्दिश्यते ततः ॥ ३१ ॥ अत्यंतरे पुष्कराध एवीरीते शाश्वतां चैत्यनुं मान्यपणं जे स्वीकारतो नथी, ते पण या वाक्यथी पराहत थयोथको नठी शकतो न. थी. ॥ २ ॥ वळी जे बेजान मागस यही चैत्यशब्द. ना अर्थने उलटावी नाखे , तेने पण या चारणमु. निना नमस्काररूपी वाक्य यौषधसमान . ॥शए । तपनी शक्तिथी मेळवेल ने तेवी लब्धि जेनए एवा ते विद्याचारणमुनिज सम्यक्त्वना नंगथी मरताथका जिनादिकविना अन्योने वांदे नहि. ॥ ३० ॥ हवे पाछी चा.. लती बाबत कहे जे–जीतवडे जेम घर, तेम था मानुषोत्तर पर्वतवडे ते पुष्करवरद्दीप बे विनागोमां वहेंचायेलो ने, अने तेथी तेना बे अर्धा भागो कहेवाय . ॥ ॥ ३१ ॥ एक थत्यंतर पुष्कराध अने बीजो बाह्यपुष्क
