________________
(३७०) गा-दनुमानात्प्रतीयते ॥ २५ ॥ यतो विद्याचारणर्षितिर्यग्गतिनिदर्शने ॥ विश्रामोऽत्र गिरौ प्रोक्त-श्चैत्यवं दनपूर्वकः ॥ २६ ॥ तथाह पंचमांगे-विज्जाचारणस्स णं नंते तिरियं केवश्ए गविसए पन्नत्ते ? गो० से णं इन एगेणं नपाएणं माणुसुत्तरे पवए समोसरणं करे। माणु ५ त्ता तहिं चेश्या वंदति. एतच्चास्मिन विना चैत्यं । कथमौचित्यमंचति ॥ ततोऽत्र जिनचैत्यानि । युक्त मूचुर्महर्षयः ॥ २७ ॥ एवं शाश्वतचैत्यानां । मान्यत्वं यो य नथी कह्यो, तोपण अागमवाणीना चिह्नरूप अनुमा. नथी तेनी तेवी प्रतीति थाय . ॥ २५ ॥ केमके वि. द्याचारणमुनिननी तीब्र गतिना दाखलामां या पर्वतपर चैत्यवंदनपूर्वक विश्राम कहेलो . ॥ २६ ॥ तेमाटे पां. चमा अंगमां कां ने के–हे जगवन् ! विद्याचारणमुनिनो तीर्गे गतिविषय केटलो कहेलो ? (नगवान कहे ने के ) हे गौतम! ते विद्याचारणमुनि एक नत्पातवडे मानुषोत्तरपर्वतपर समवसरण करे , अने तेम करीने त्यां चैत्योने वंदन करे . माटे तेवु चैत्यवंदन आ प. वतपर चैत्यविना शीरीते नचित लागे? माटे त्यां महर्षिनए जे जिनमंदिरो कह्यां , ते नचित . ॥ १७ ॥