________________
૩૨
વૈરાગ્યકલ્પલતા/શ્લોક-૩૫-૩૬ મનુદે સાધુનનાચ મીતિ
र्न काऽपि नो दुर्जनदोषवादात् ।।३५।। શ્લોકાર્ચ -
જેમ સૂર્યોદય હોતે છતે અંધકારના સમૂહથી (ભીતિ થતી નથી) અને જેમ ચંદ્રના કિરણનો પ્રચાર થયે છતે અત્યંત તાપથી (ભીતિ થતી નથી) તેમ સાધુજનનો અનુગ્રહ થયે છતે અમોને દુર્જનના દોષવાદથી કોઈપણ ભય નથી. II3ull ભાવાર્થ:- પ્રસ્તુત ગ્રંથની રચનામાં સાધુજનનો ઉપગ્રહ જો પ્રાપ્ત થાય તો દુર્જન પુરુષો તે ગ્રંથ વિષયમાં દોષનું આપાદન કરે. તેનાથી ગ્રંથકારશ્રી કહે છે કે અમને ભય નથી. જેમ સૂર્યોદય થાય ત્યારે અંધકારથી ભય રહેતો નથી અથવા જેમ શીતલ એવા ચંદ્રનાં કિરણો હોય ત્યારે તાપનો ભય રહેતો નથી, તેમ સાધુજનોનો અનુગ્રહ થયે છતે ગ્રંથ જગતમાં ઉત્તમ છે એ નિર્ણત થાય છે પછી દુર્જનના દોષવાદથી દુર્જનો દોષ આપે તેથી, તે ગ્રંથ દુષ્ટ બને નહિ. li૩પા અવતરણિકા - આ પૂર્વશ્લોકોમાં વૈરાગ્યનું માહાભ્ય બતાવ્યું અને દુર્જનો તેને દૂષિત કરે છે તોપણ સજ્જન પુરુષોથી તે વૈરાગ્યને કહેનારો ગ્રંથ અનુગૃહીત થાય છે તે કારણથી “તા'થી સ્પષ્ટ કરે છે – શ્લોક :
तस्मात् सदालम्बनतः खलानामुपेक्षणादक्षतशुद्धपक्षैः । अभगवैराग्यसमृद्धिकल्पवल्लीविवृद्धौ यतितव्यमाः ।।३६।।
