________________
વૈરાગ્યકલ્પલતા/બ્લોક-૩૧-૩૨ શ્લોકાર્થ :સજ્જનો વડે અનુગૃહીતભાવવાળી જે કથા છે તે ખલના પ્રલાપો વડે અન્યથા થતી નથી. જેમ વિશ્વમાં અર્કકૃત=સૂર્યથી કરાયેલો, પ્રકાશ ઘુવડના પૂકારની="ધૂ” “ઘૂ' પોકારોની, પરંપરા વડે ચાલ્યો જતો નથી. II3I.
ભાવાર્થ :
શાસ્ત્રના જાણનારા સજ્જન પુરુષો જિનવચનાનુસાર જે કથા હોય તે કથાની હંમેશાં પ્રશંસા કરે છે અને તે કથામાં જે વિશેષ સ્પષ્ટતાની આવશ્યકતા જણાય કે જેથી યોગ્યશ્રોતાને તેના તાત્પર્યની પ્રાપ્તિ થાય તદર્થે તે પ્રકારની સ્પષ્ટતા કરીને તે કથાને અનુગૃહીત કરે છે. આમ છતાં સ્વમતિ અનુસાર શાસ્ત્રના અર્થ કરનારા એવા ખલપુરુષો તે કથામાંથી પણ કંઈક દોષોનું ઉદ્ભાવન કરીને તે કથાના સ્વરૂપને અન્યથા કરવા પ્રયત્ન કરે છે. તેને સામે રાખીને ગ્રંથકારશ્રી કહે છે કે, ખલના પ્રલાપથી જિનવચનાનુસાર કરાયેલી કથા ક્યારેય અન્યથા થતી નથી. જેમ જગતમાં સૂર્ય વડે કરાયેલો પ્રકાશ ઘૂવડના ઘૂ કારના અવાજની પરંપરાથી ક્યારેય દૂર થતો નથી, તેની જેમ સજ્જનોથી અનુગૃહીત કથા પણ યોગ્ય જીવોને અવશ્ય ઉચિત બોધ કરાવાનું કારણ બને છે, પરંતુ ખલનાં વચનોથી તે કથા વિપરીતરૂપે થતી નથી. [૩૧] શ્લોક :
न दुर्जनैराकुलिता अपीह, भिन्नस्वभावाः सुजना भवन्ति । · प्रपद्यते वज्रमणिन भेद
मयोघनैरप्युपभिद्यमानः ।।२।। શ્લોકાર્ય :
અહીં=જગતમાં, દુર્જનો વડે આકુલ કરાયેલા પણ સુજનો ભિન્ન સ્વભાવવાળા થતા નથી=પોતાના સુજનત્વ સ્વભાવને છોડીને વિપરીત
