________________
[૫૪] * सन्तसु नरयमहीसु, वजानलदाह-सीयवियणासु ! वलियो अणंतखुत्ता, विलबन्तो करूणसद्देहिं ॥८५५३॥ सं. छाया-सप्तसु नरकमहीषु, बज्राऽनलदाह-शीतवेदनासु ।
उषितोऽनन्तकृत्वा, विलपन् करुणशब्दैः ॥८५||
(ગુ. ભા.) હે જીવ! તું સાતે નારકીઓમાં કરૂણ ઉપજાવે એવા હૃદયભેદક શબ્દો વડે. વિલાપ કરતો અનંતીવાર વચ્ચે, કે જે નારકીઓમાં વજાસમાન અતિશય આકરા અગ્નિની અને શીતની અસહ્ય વેદનાઓ તારે ભેગવવી પડી ! હવે તેથી ત્રાસ પામી ફરીથી ત્યાં જવું ન પડે માટે ધર્મકૃત્યમાં સાવધાન થા. ૮૫.
. पिय-माय-सयणरहिओ, दुरंतवाहिहिं पीडिओ बहुसा। मणुअभवे निस्तारे, विलाविओकिं न तं सरसि ॥८६॥ सं. छाया-माता-पितृ-स्वजनरहितो, दुरन्तव्याधिभिः पीडितो बहुशः । मनुजभवे निस्सारे, विलापितः किं न तं स्मरसि १ ॥८६॥
(ગુ. ભા.) હે ચેતન! માતા પિતા અને સગાં સંબંધીઓથી વિયોગ પામેલા તને અસાધ્ય વ્યાધ
એ ઘણાજ પીડિત કરી આ અસાર એવા મનુષ્ય ભવમાં બહુ બહુ વિલાપ કરાવ્યા, આ વાતને તું કેમ વિસરી જાય છે? ૮૬.
