________________
एवं तिरियभवेसु कीसन्तो दुक्खसयसहस्सेहि । वसियों अणंतखुत्ता, जीवो भीसणभवारण्णे ॥८३॥
सं. छाया-शिशिरे शीतलाऽनिल-लहरिसहनैनिधनदेहः । तिर्यक्त्वेऽरण्ये, अनन्तशो निधनमनुप्राप्तः ॥८॥ ग्रीष्मातपसन्तप्ता-ऽरण्ये क्षुधितः पिपासितो बहुशः । संप्राप्तस्तिर्यग्भवे मरणदुःख वहु खिद्यमानः ॥८१॥ वर्षास्वरण्येमध्ये, :गिरिनिझरणादकैरुह्यमानः । शीताऽनिलदग्धो, मृतोऽसि तिर्यक्र बहुशः ॥८२॥ एवं तिर्यग्भवेषु, क्लिश्यमानो दुःखशतसहस्रैः । उषितोऽनन्तकृत्वो, जीवा भीषणभवाऽरण्ये ॥८३॥
(ગુ. ભા.) હે જીવ! તું તિર્યંચ ભવમાં હતો, કે જે વખતે તારું શરીર મજબૂત હતું તો પણ અટવીમાં શીયાળાની સખ્ત ઠંડીમાં હિમ પડવાથી તારો દેહ ફાટી ગયે–ભેદાઈ ગયો ! અને પોષ મહિનાની કડક કડતી ટાઢથી અટવીમાં અનન્તીવાર મરણને શરણ થયો, તે દુ:ખ સંભાર. ૮૦. વળી રે આત્મા! તું તિયચ ભાવમાં ઘોર જંગલને વિષે ઉનાળાના આકરા તાપથી તપ્ત થઈ–વિલ બની ભૂખ્યા તરસ્યો ઘણેજ ખેદ પામતો મરણદુ:ખ પામે ! ૮૧. વળી હે ચેતન ! તું વર્ષો મહતમાં નિયસ ભવમાં ભયાનક અરણ્યને વિષે પર્વતોના ધોધમાર પાણીમાં તણુ-અથડાતોબૂડતો અને ઠંડા પવનથી જકડાઈ ગયેલા ઘણી વખત મૃત્યુ પામ્યા! ૮૨.
