________________
શíદોહ
अल्लो सुक्को अ दो छूढा, गोलया मट्टिआमया । दो वि आवडिआ कूडे, जो अल्लो तत्थ लग्गइ ॥ १९ ॥ एवं लग्गति दुम्मेहा, जे नरा कामलालसा । विरत्ता उ न लग्गति, जहा सुक्के अ गोलए ॥ २० ॥
માટીના બે પિંડ, એક ભીનો અને એક સૂકો, ભીંત સાથે જ્યારે અફાળવામાં આવે ત્યારે માત્ર ભીનો પિંડ ભીંત સાથે ચોંટી જાય છે. તે જ રીતે દુર્બુદ્ધિ અને વિષયલાલચુ મનુષ્યો વિષયોમાં લિપ્ત બને છે. જ્યારે વિરાગી આત્માઓ અલિપ્ત રહે છે. ૧૯-૨૦.
तणकट्टेहि व अग्गी, लवणसमुद्दो नईसहस्सेहिं । न इमो जीवो सक्को, तिप्पेउं कामभोगेहिं ॥ २१ ॥
જેમ તૃણ અને કાષ્ઠથી અગ્નિ અને હજારો નદીઓથી લવણસમુદ્ર તૃપ્ત થતો નથી, તેમ કામભોગોથી આ આત્મા તૃપ્ત ન જ થઈ શકે. ૨૧
भुत्तूण वि भोगसुहं, सुरनरखयरेसु पुण पमाएणं । पिज्जइ नरएसु भेरव, कलकलतउतंबपाणाइं ॥ २२ ॥
સુરલોકમાં, નરલોકમાં અને વિદ્યાધરોના સ્થાનમાં ભોગસુખનો અનુભવ કરીને પણ ફરી પ્રમાદને પરિણામે, પ્રાણી ભયંકર નરકને વિષ ઉકળતા સીસાના અને ત્રાંબાના રસનું પાન કરે છે. ૨૨
को लोहेण न निहओ, कस्स न रमणीहिं भोलिअं हिअयं। को मच्चुणा न गहिओ, को गिद्धो नेव विसएहिं ? ॥ २३ ॥
લોભથી કોણ નથી હણાયું? રમણીએ કોનું હૃદય નથી ભોળવ્યું? મૃત્યુથી કોણ અગૃહીત રહી શક્યું છે ? વિષયસુખોમાં કોણ લુબ્ધ નથી બન્યું? ૨૩.
