________________
વૈરાગ્યશતક
આવો ધર્મ પ્રાપ્ત થવા છતાં પણ હે જીવ! તું એના એ જ પ્રમાદને સેવી રહ્યો છે, કે જે પ્રમાદથી સંસારના અંધારીયા કૂવામાં પડીને ફરીવાર ઘોર દુઃખને પામીશ. પર
उवलद्धो जिणधम्मो, न य अणुचिण्णो पमायदोसेणं । हा जीव ! अप्पवेरिअ, सुबहुं परओ विसूरिहिसि ॥ ५३ ॥
હે જીવ! શ્રીજિનધર્મ મળ્યો પરંતુ પ્રમાદ દોષથી એનું સેવન તે ન કર્યું, હે આત્મવૈરી જીવ ! પરલોકમાં તું અત્યંત ખેદને પામીશ, ઝૂરીનૂરીને દિવસો પસાર કરીશ. પ૩
सोअंति ते वराया, पच्छा समुवट्ठियंमि मरणंमि । पावपमायवसेणं, न संचिओ जेहिं जिणधम्मो ॥ ५४ ॥
પાપરૂપ પ્રમાદને આધીન થઈને જેઓએ જિનધર્મનો સંચય નથી કર્યો, તે બિચારા આત્માઓ મૃત્યુ ઉપસ્થિત થતાં ભારે શોક કરે છે. ૫૪
धी धी धी संसारं, देवो मरिऊण जं तिरी होइ ।। मरिऊण रायराया, परिपच्चइ निरयजालाहिं ॥ ५५ ॥
સંસારને ધિક્કાર છે ! ધિક્કાર છે ! ધિક્કાર છે ! જ્યાં દેવો મરીને તિર્યંચ થાય છે અને રાજાધિરાજ પણ મરીને નરકની જ્વાળાઓમાં શેકાય છે. પપ
जाइ अणाहो जीवो, दुमस्स पुष्पं व कम्मवायहओ। धणधन्नाहरणाई, घर-सयण-कुडुंबमिल्लेवि ॥ ५६ ॥
કર્મરૂપી પવનથી હણાયેલો જીવ, પવનથી ખરી ગયેલા પુષ્પની જેમ ધન, ધાન્ય, આભૂષણ, ઘર, સ્વજન અને કુટુંબને મૂકીને અનાથ બનીને ચાલ્યો જાય છે. પ૬
वसियं गिरीसु वसियं, दरीसु वसियं समुद्दमझमि । रुक्खग्गेसु य वसियं, संसारे संसरंतेणं ॥ ५७ ॥
