________________
ધ્યાનાશતક
૧૫
सध्यप्पमायरहिआ, मुणी खीणोवसंतमोहा य । झायारो नाणधणा, धम्मज्झाणस्स निद्दिट्ठा ।। ६३ ।।
સર્વ પ્રમાદથી રહિત મુનિ, તથા ક્ષણ યા ઉપશેત થવા લાગ્યો છે મોહ જેનો (અર્થાત્ ક્ષપક અને ઉપશામક નિર્ચન્થ “ચ” શબ્દથી બીજા પણ અપ્રમાદી) એવા જ્ઞાનરૂપી ધનવાળાને ધર્મધ્યાનના ધ્યાતા કહેવામાં આવ્યા છે. ૬૩
एएच्चिय पुव्वाणं, पुव्वधरा सुप्पसत्थसंघयणधरा । दोण्ह संजोगाजोगा, सुक्काण पराण केवलिणो ॥ ६४ ॥
આ જ અપ્રમાદી મુનિ શુક્લધ્યાનના પહેલા બે પ્રકારના અધિકારી છે, માત્ર એ પૂર્વધર અને શ્રેષ્ઠ વજ8ષભનારા સંઘયણને ધરનારા હોવા જોઈએ, ત્યારે શુક્લધ્યાનના “પરાણ' પાછલા બે પ્રકારના ધ્યાતા તો સયોગી - અયોગી કેવળજ્ઞાની હોય છે. ૬૪
झाणोवरमे वि मुशी, णिच्चमणिच्चाइभावणापरमो । होइ सुभावियचित्तो, धम्मज्झाणेण जो पुव्विं ॥ ६५ ॥
ધ્યાન ચાલ્યું જાય ત્યારે પણ મુનિ હંમેશા અનિત્યાદિ ભાવનામાં રમે અને ચિત્તને પૂર્વની જેમ સારું ભાવિત કરે. ૬૫
होंति कमविसुद्धाओ, लेसाओ पीय-पम्ह-सुक्काओ । धम्मज्झाणोवगयस्स, तिव्वमंदाइ-भेयाओ ॥ ६६ ॥
ધર્મધ્યાનમાં રહેલાને તીવ્ર મંદ યા મધ્યમ પ્રકારવાળી પીતપદ્ય-શુક્લલેશ્યા હોય છે. એ કમસર વધતી વિશુદ્ધિવાળી છે. ૬૬,
आगम-उवएसा-ऽऽणा-णिसग्गओ जं जिणप्पणीयाणं । भावाणं सद्दहणं, धम्मझाणस्स तं लिंगं ॥ ६७ ॥ જિનેશ્વરભગવંતે કહેલ (દ્રવ્યાદિ પદાર્થની) આગમ-સૂત્ર,
