________________
आख्यानकमणिकोशे हरिसोयामणिविप्फुरियतेयपभारनिहयतमजाओ । तमजाइरहियसन्नाणफलयखलियंगयप्पसरो ॥८॥ पसरंतचरणनहमणिमयूहविच्छुरियसयलमहिवलओ । वल ओहकलियसुरवइसमूहथुव्वंतगुणनियरो ॥९॥ नियरोस-रायरिउघडसमरंगणविजयसयलसिद्धत्थो । सिद्धत्थसुओ सिरिवद्धमाणसामी समोसरिओ ॥१०॥ चंपाए परिसरम्मी अमुरा-ऽमरनिम्मिए समोसरणे । सीहासणे 'निविठ्ठो धम्मकहं कहि उमाढत्तो ॥११॥ एत्थंतरे तिदंडय-गणित्तिया-भिसिय-छत्तछन्नालो । अम्मडनामो सट्टो तत्थ परिव्वायगो पत्तो ।।१२।। काउं पयाहिणतियं पणमइ महिमंडले मिलियभालो। थोऊण जिणं भत्तीए तयणु खणमेक्कमुवविट्ठो ।।।।१३।। तो पणमि पयट्टो रायगिहे पुरवरम्मि ता एसो । सुलसाए मह पउत्तिं साहसु जगबंधुणा भणिओ ॥१४॥ इच्छं ति पभणिऊणं उप्पइओ गवलसामले गयणे । रायगिहे संपत्तो चिते चिंतेइ तो एवं ।।१५।। पेच्छ कह वीयराओ सुर-नरमज्झम्मि विहियमुपसंसो । केण गुणेणं सुलसाए ? तं परिक्खेमि गुणमहयं ॥१६।। इय चिंतिऊण तत्तो संपत्तो तीए गेहमचिरेण । मग्गइ भोयणमेसो देइ न धम्मत्थमेसा वि ॥१७॥ तो नयरपरिसरम्मी पुचपओलीदवारदेसम्मि । विरयइ विरिंचिरूवं चउवयणं पंकयनिविढें ॥१८॥ सियबंभसुत्त-सावित्ति-हंस-जड-मउड-अक्खमालाहिं । परिकलियं धम्मकहासमुजयं जाणिउं तत्तो ।।१९।। आगच्छइ पउरजणो तो मुलसा सहियणेण आहृया। दंभो त्ति पभणिऊणं न गया तव्वंदणट्टाए ॥२०॥ तत्तो स बीयदिवसे दाहिणदेसे विउब्वए कण्हं । गय-संख-चक्क-सारंग-गरुड-लच्छीहिं परिकलियं ॥२१॥ तेण विन रंजिया सा तो तइयदिणम्मि पच्छिमदिसाए । कुणइ सिरिकंठरूवं नयणत्तय-भूइभामुरयं ।।२२।। आवद्धजडामउडं चंदकलालंकियं वसहसोहं । अद्धंगगउरि-डमरुय-खट्टंगगणेण संजुत्तं ।।२३।। तत्थ वि न गया सुलसा तो उत्तरगोउरे विणिम्मविउं । वररयण-कणय-कलहोयकलियपायारतियसहियं ॥२४॥ तियसहियसमवसरणं कंकेतिलम्मि चउसरीरो सो। सिंहासणे निविट्ठो अट्टमहापाडिहेरजुओ ॥२५॥ तो जिणनाहं नाउं नयरजणो नरवररिंदपज्जन्तो । तत्वंदणवडियाए विणिग्गओ नो गया सुलसा ॥२६॥ तो अंबडेण एसा भणाविया जिणवरस्स नमणत्थं । सुलसाए तओ भणियं न एस सिरिवीरजिणनाहो ॥२७॥ तेण वि भणाविया सा पणुवीसइमो इमो जिणो मुद्धे !। सा आह न हुंति जिणा पणुवीसं भरहखेत्तम्मि ॥२८॥ किंतु कयकूडकवडो कोइ इमो सासणं विडंबेइ । तो अम्मडो वि चिंतइ थिरसम्मत्ता अहह ! एसा ॥२९॥ उप्पन्नविमलकेवलनाणीभयवं पिजं पसंसेइ । सा सुलसा जयउ जए निच्चलसम्मत्तवररयणा ॥३०॥ जं खोभिउं न सको सक्को विहु सासणाओ सुरसहिओ । सा सुलसा जयउ जए निच्चलसम्मत्तवररयणा ॥३१॥ देवा वि हु सन्निझं कुणंति जीए गुणेहिं अक्खित्ता । सा सुलसा जयउ जए निच्चलसम्मत्तवररयणा ॥३२॥ . इय संहरि सव्वं सुलसागेहम्मि अंबडो गंतुं । कुणइ निसीहियसदं सोउं अन्भुट्टए सा वि ॥३३॥ भणइ य निसीहियाए सागयमह कुणइ उचियपडिवत्तिं । वंदावइ गिहचेइयबिंबे एसोऽभिवंदइ य ॥३४॥ सासय-असासयाई वंदावइ चेइयाई सो सुलसं । सा वि धरलुढियसीसा वंदइ उभिन्नरोमंचा ॥३५॥ पुणरवि य सो पयंपइ सकयत्था तं सि पुच्छए जीए । सिरिवद्धमाणसामी कुसलपउत्तिं समवसरणे ॥३६।। निसुणित्तु तयं सुलसा भत्तिभरुमितरुइररोमंचा । महिमंडलमिलियनिडालमंडला पणमइ जिणिंदं ॥३७॥ तो तेण पुणो भणिया भद्दे ! हर-हरि-हिरन्नगव्भाणं । वक्खाणे सह लोएण नाऽऽगया कि तुमं ? कहसु ॥३८॥
किं भद्द ! तुम जंपसि अयाणमाणो व्व ? जंपए सुलसा । वीरं मोत्न रमइ मज्झ मणो इयरदेवेसु ॥३९।। तथा हि
जो अइरावयगंडयलगलियमयरंदपरिमलग्घविओ। सो वियसियं पि न रमइ पिचुमंदं महुयरजुवाणो ॥४०॥ भरुयच्छ कच्छवच्छुच्छलंतमयरंदगुंडियंगस्स । भमरस्स करीरवणे मणयं पि मणो न वीसमइ ॥४१॥
१. निसन्नो २०।२. अम्बड०२० ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org