________________
શ્રી કૃષ્ણ વાસુદેવની અંતિમ સાધના
અત્યંત શાંત વદન કરી અંતિમ આરાધના કરે છે. નજીક માંથી ઘાસ એકઠું કરી સંથારે કરે છે. તે સંથાગ પર પલ્યકાસને પિતે બેસે છે. મસ્તક ઉપર અંજલિપુટની રચના કરે છે. વિનયપૂર્વક વિરાસંગ કરે છે. અને સંવેગવાળી મુખાકૃતિ કરી જિનેશ્વર મહારાજનું સ્મરણ કરે છે, “નમો નિશાન સર્વસુરાસુર ઇદ્રોથી પજિત છે ચરણકમળ જેમનાં એવા જગદુપકારી જિનેશ્વર દેવને મારે નમસ્કાર થાઓ. શાશ્વત તેમજ અનંતસુખ અનંત જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર અને વીર્યને પામેલા એવા સિદ્ધ પરમાત્માને નામસ્કાર થાઓ. પંચાચાર પાળવા અને પળાવવામાં તલ્લીન એવા આચાર્ય મહારાજાઓને નમસ્કાર છે. સૂત્રામૃતનું દાન કરવામાં રક્ત, તપ અને સ્વાધ્યાયમાં લીન મનવાળા ઉપાધ્યાયજી મહારાજને નમસ્કાર થાઓ, મેક્ષ સાધવામાં તલીન, તપ નિયમ, અભિગ્રહ, ભણવું, ભણાવવું. વિનય વૈયાવચ્ચ, સંયમક્રિયાઓમાં અપ્રમત્ત એવા સુસાધુઓને મારે નમસ્કાર છે,
જિનેશ્વર પ્રભુએ આ ભવરૂપી ભયંકર કૂપમાંથી મને બહાર કાઢ્યો છે, તેમ જ સમ્યકત્વરૂપી અમૂલ્ય રત્નનું મને દાન કર્યું છે, અને મારા પર મહાન્ ઉપકાર કર્યો છે, તેવા હરિવંશના વિભૂષણ ત્રણ લેકના નાથ નેમીશ્વર ભગવાનના ચરણકમળમાં નમસ્કાર કરું છું. સૂર્ય દૂર રહેલા કમળને પ્રતિબંધ કરે છે, અર્થાત વિકસ્વર કરે છે, તેમ જિનેશ્વર મહારાજ ભલે અર્થાથી ઘણું દૂર છે, અને હું પણ તેમનાથી ઘણે દૂર છું, છતાં અહીં રહેલા મને ત્યાં રહ્યા થકા તેમણે મારા આત્માને પ્રકુલિત, પ્રતિબંધિત કર્યો છે,
