________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા ભૂલી જાય તો સારુ, કેમકે સગથી ઉપાધિ નિષ્કારણ વધ્યા કરે છે, અને તેવી ઉપાય સહન કરવા યોગ્ય એવુ હાલ મારુ ચિત્ત નથી નિરૂપાયતા સિવાય કંઈ પણ વ્યવહાર કરવાનું હાલ ચિત્ત હોય એમ જણાતું નથી, અને જે વ્યાપાર વ્યવહારની નિરૂપાયતા છે, તેથી પણ નિવૃત્ત થવાની ચિતના રહ્યા કરે છે તેમ ચિત્તમા બીજાને બંધ કરવા યોગ્ય એટલી મારી
યોગ્યતા હાલ મને લાગતી નથી, કેમકે જ્યા સુધી સર્વ પ્રકારનાં સમવૃત્તિ થયે વિષમ સ્થાનકોમાં સમવૃત્તિ ન થાય ત્યાં સુધી યથાર્થ આત્મઆત્મજ્ઞાન જ્ઞાન કહ્યું જતુ નથી, અને જ્યાં સુધી તેમ હોય ત્યાં સુધી તો પ્રકાશ
નિજ અભ્યાસની રક્ષા કરવી ઘટે છે, અને હાલ તે પ્રકારની મારી સ્થિતિ હોવાથી હુ આમ વર્તુ છુ તે ક્ષમાયોગ્ય છે, કેમકે મારા ચિત્તમાં અન્ય કોઈ હેતું નથી ૫૬૯].
[મુ બઈ, કાગણ વદ ૩, ૧૯૫૧ હવે આ ઉપાધિકાર્યથી છૂટવાની વિશેષ વિશેષ આત્તિ થયા ઉપાધિથી છૂટવા
* કરે છે, અને છૂટવા વિના જે કઈપણ કાળ જાય છે કે, આ જીવતુ ની આર્સિ– તમાં શિથિલતા શિથિલપણું જ છે, એમ લાગે છે, અથવા એવો નિશ્ચય રહે છે
જનકાદિ ઉપાધિમાં રહ્યા છતા આત્મસ્વભાવમાં વસતા હતા એવા આલબન પ્રત્યે કયારેય બદ્ધિ થતી નથી શ્રી જિન જેવા જન્મત્યાગી પણ છોડીને ચાલી નીકળ્યા એવા ભયના હેતુરૂપ ઉપાધયોગની નિવૃત્તિ આ પામર જીવ કરતાં કરતા કાળ વ્યતીત કરશે તો અકોય થશે, એવો ભય જીવના ઉપયોગ પ્રત્યે પ્રવર્તે છે, કેમકે એમ જ કર્તવ્ય છે.
નિત્ય છૂટવાનો વિચાર કરીએ છીએ અને જેમ તે કાર્ય તરત પતે તેમ જાપ જપીએ છીએ જો કે એમ લાગે છે કે તે વિચાર અને જાપ હજી તથા૫ નથી, શિથિલ છે, માટે અત્યત વિચાર અને તે જાપને ઉગ્રપણે આરાધવાનો અલ્પકાળમાં યોગ કરવો ઘટે છે, એમ વર્યા કરે છે
