________________
૬૫
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા [૬૫]
[મુબઈ, શ્રાવણ વદ ૫, ૧૯૪૯] આજ દિવસ પર્ય તમાં ઘણા પ્રકારનો ઉપાધિયોગ દવાનું બન્યુ છે અને જો ભગવતકૃપા ન હોય તો આ કાળને વિષે તેવા ઉપાધિજોગમાં માથુ ધડ ઉપર રહેવુ કઠણ થાય એમ થતા થતાં તીવ્ર ઉપાધિયોગ ઘણીવાર જોયું છે, અને આત્મસ્વરૂપ જેણે જાણ્યું છે એવા પુરુપને અને આ સંસારને મળતી પાણ આવે નહીં, એવો અધિક નિશ્ચય થયું છે
જ્ઞાની પુરુષ પણ અત્યંત નિશ્ચય ઉપયોગે વર્તતા વર્તતાં આવરણ ૫ કવચિત્ પણ મદ પરિણામ પામી જાય એવી આ સંસારની સ સારરચના રચના છે આત્મસ્વરૂપ સંબધી બોધનો તો જોકે નાશ ન થાય, તથાપિ આત્મસ્વરૂપના બોધના વિશેષ પરિણામ પ્રત્યે એક પ્રકારનું આવરણ થવારૂપ ઉપાધિજોગ થાય છેઅમે તો તે ઉપાધિજોગથી હજુ ત્રાસ પામ્યા કરીએ છીએ, અને તે તે જોગે હદયમાં અને મુખમાં મધ્યમાવાચાએ પ્રભુનું નામ રાખી માડ કઈ પ્રવર્તન કરી સ્થિર રહી શકીએ છીએ સયકત્વને વિષે સમ્યક્ત્વવિધ અર્થાત્ બોધને વિષે ભ્રાતિ પ્રા થતી નથી. પણ બોધનાં અજ્ઞાત વિશેષ પરિણામને અવકાશ થાય છે, એમ તો સ્પષ્ટ દેખાય
આકુળવ્યાકુળછે, અને તેથી ઘણીવાર આત્મા આકુળવ્યાકુળપણાને પામી
તાના પ્રસંગે સમત્યાગને ભજતો હો, તથાપિ ઉપાર્જિત કર્મની સ્થિતિને પરિણતિ સમપરિણામે, અદીનપણે, અવ્યાકુળપણે વેદવી એ જ જ્ઞાનીપુને માર્ગ છે, અને તે જ ભજવો છે, એમ સ્મૃતિ થઈ સ્થિરતા રહેતી આવી છે એટલે આકુળાદિ ભાવની થતી વિશેષ મુઝવણ સમાપ્ત થતી હતી
આખો દિવસ નિવૃત્તિના યોગે કાળ નહીં જાય ત્યાંસુધી સુખ આત્મા જ્ઞાની, રહે નહીં, એવી અમારી સ્થિતિ છે “આત્મા આત્મા” તેને “ભક્તિ એ જ વિર, જ્ઞાની પુરુષની સ્મૃતિ, તેનાં માહામ્મની કથા–વાર્તા, રટણ
પ
