________________
३०४
योगशास्त्र.
चत्रा देवी, इत्यादिकने निमित्तें " काउस्सग्गं करेमि " कहेतां हुं का
योत्सर्ग करूं हुँ.
पी मुक्तासुक्ति मुद्रायें करीने नीचे प्रमाणे पाठ जणे बे. जयवीयराय जगगुरु, दोन मम तुहपनाव जयवं ॥ नवनिव मग्गासरिया, इठफलसिद्धि ॥ लोग विरुदच्चान, गुरुजण पूच्या परत्यकरणं च ॥ सुहगुरुजोगो तवयण, सेवणा नवमखंडा ॥ हे जगत्ना गुरु वीतराग, तमो, जय पामो ? तथा हे जजवन् ! ! तमारा प्रजावथी नवथी मने निवृत्ति था ? तथा तमारा प्ररूपेला मार्ग • प्रत्ये, मारुं अनुसरवाप था ? इञ्जित फलनी सिद्धि या १ लोकविरुद्ध कार्यनो त्याग यार्ड ? गुरुजननी पूजा था ? (यहीं गुरुवर्गमां माता पिता दिकनुं पण ग्रहण कर ) सत्वार्थनुं करवाप घाउ ? उत्तम चारित्रयुक्त श्राचार्यनो संगम था ? तथा एवा श्राचार्यनां वचनोनी सेवा मलो ? अने ते पण ब्रेक मारो संसार होय, त्यांसुधि श्रखंडितपणे मलो ! एवी रीतें सघलो चैत्यवंदननो विधिको. हवे त्यारबाद शुं करखुं ? ते कड़े बे.
ततो गुरूणामभ्यर्णे, प्रतिपत्तिपुरःसरं ॥ विदधीत विशुद्धात्मा, प्रत्याख्यानप्रकाशनं ॥ १२४ ॥ अर्थः- तेवार पढी त्यां देववंदन माटे श्रावेला, अर्थात् स्नात्रादिक जोवा माटे, श्रथवा धर्मकथा माटे त्यां स्थिर रडेला एवा गुरुनी पासे उचितपणाची जइ, शुद्धचित्तधी पोताना प्रत्याख्याननो प्रकाश करवो. केमके प्रत्याख्यान त्रण प्रकार बे, श्रात्मसादिकं, देवसाक्षिकं, अने गुरुसा किं. उपरना श्लोकमां जे " उचितपणाथी ” एवं पद कयुं, ते उचितपहुं वे वे श्लोकोथी देखाडे डे.
अभ्युत्थानं तदा लोके, ऽनियानं च तदागमे ॥ शिरस्यंजलिसंश्लेषः, स्वयमासनढौकनं ॥ १३५ ॥
