Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 272

२६०
योगशास्त्र.
एवी रीतें पात्रनो पण मुनिने खप पडे बे, कारण के, तेथी अशुद्ध आहार पाणी कदाच श्रवी जाय, तो ते परठवाने काम श्रावे; इत्यादि तेमां ( पात्र ग्रहण करवामां ) घणा गुणो समाएला बे. कयुं ने के, बक्कायरकण्ठा, पायग्रहणं जिणेहिं पन्नत्तं ॥
जे गुणासंभोए, दवंति ते पायग्रहणे वि ॥ १ ॥
"
3
श्रीं को शंका करे के, तीर्थंकरो तो, वस्त्र पात्रादिक ग्रहण करता नथी; अने तेथी तेमना शिष्योयें पण तेज श्राचारग्रहण करवो जोइयें; तेने माटे कहे बे के, एम नहीं. तीर्थंकरो तो बिडरहित हाथोवाला, होय बे, तथा तेर्जना श्राहारपाणीनी शिखा बेक सूर्यचंद्रसुधि पहोचे बे, तथा तेमांथी एक बिंदु पण नीचे पडतुं नथी. तेम चतुर्विध ज्ञानना बलश्री, श्राहारपाणीना दोषोने जाणीने दूषणयुक्त आहारपाणी बेताज नथी. वली दीक्षा वखते तो ते पण वस्त्र ग्रहण करे बे. छाने त्यारवाद ते सर्व परिसह सहन करवाने समर्थ होवाथी तेउने वस्त्रनुं प्रयोजन रहेतुं पण नथी. माटे " तीर्थंकरो प्रमाणेज तेमना शिष्योये वर्त्ततुं, " एम कदेवुं तो ऐरावणनी पेठे सघला सामान्य हाथीउने पण वर्तवानुं के देवा जेवुं बे, अर्थात् ते न बनी शके तेयुं छे. वली तीर्थंकरोनुं अनुकरण करनारायें तो मठमा रहेवाश श्रधाकर्मादिकनो, परिजोग, तैलनुं मर्दन, - गारानी सगडीनुं सेवन, वल्कलोनुं पदेयुं, कमंडलूनुं धारण कर, बहु साधुनी साथे रहेवापणुं, बद्मस्थोनुं धर्मदेशनानुं करतुं शिष्य श्रादिकोने दीक्षादान, इत्यादि सर्व नहीं कर जोश्यें; पण ते तो सघलाई करेढे-(या वाक्य कंक शंकाशील जेवुं लागे बे, पण टीकाकारनुं पोतानुं कहेवुं तेमज लागे बे.) कंबल राखवानुं प्रयोजन, वर्षा ऋतुमां बहार निकलतां तात्कालिक वर्षाद श्राववाथी, अप्काय जीवोना रक्षणमाटे बे. वली बालक वृद्ध के रोगीने माटे, वर्षाद वरसते बते पण, कामली उढी निकामाटे जतां दोष नथी. तथा उच्चार प्रश्रवण श्रादिकथी पीडितोने प कामल Jढी जवामां दोष नयी, पण वत्र उढवानी तो शास्त्रोमां मना करेली : अने रजोहरण तो साक्षात् जीवरक्षामाटेज बे. तेम मुहुपत्तिप
उडीने मुखमां पडता जीवो, तथा मुखना उष्ण श्वासथी बादारना
·