________________
तृतीयप्रकाश
श्यए व्रत पाले , ते अंते मुक्तिगामि थाय . एवी रीतें चुलनी पितानी कथा जाणवी.
हवे चोथु शिदावत कहे बे. दानं चतुर्विधादार, पात्राबादनसद्मनां ॥
अतिथियोऽतिथिसंवि, नागव्रतमुदीरितं ॥७॥ अर्थः- अतिथि प्रत्ये, चार प्रकारनो श्राहार पात्र, वस्त्र, तथा स्थान विगेरे जे श्राप, तेने " अतिथिसं विनाग" नामनुं व्रत कहे . __टीकाः- जेने तिथि, पर्व आदिकउत्सव न होय, ते अतिथि कहेवाय. चार प्रकारनो थाहार एटले अशन, पान, खादिम अने खादिम. पात्र एटले नाजन-धागदन एटले वस्त्र, कामल विगेरे. वसति एटले रदेवानुं स्थानक अने उपलक्षणथी, पाटला, शय्या, संथारो विगेरे; (पण मुनिउने कंश सुवर्ण आदिक, दान होय नहीं, कारण के, ते लेवानो तेमनो अधिकार नथी.) अने एवी रीते पश्चात्कर्मादिदोष (मुनिने वो. राव्या पढी काचा पाणीथी हाथ धोवा विगेरे.) रहित जे आप, तेनुं नाम “ अतिथिसंविनागवत" जाणवू. वली ते दान एण न्यायार्जित धनधी बनावेलु तथा प्राशुक अने एषणीय, अने कल्पनीय तथा देश, काल अने श्रद्धापूर्वक, पोतानी अनुग्रहबुझिथी आप. अहीं को शंका करे के, शास्त्रोमां आहार देनारा तो संजलाय . पण साधुउने वस्त्र देनाराज, तथा तेना फलतुं विवेचन तो संजलातुं नथी; तेने माटे कहे जे के, एम नहीं; प्रजुए साक्षात् वस्त्रदान पण कहेलु डे के; ___ “समणे अन्निगंथे फासुएणं एसणिजेणं असणपाण खाश्म साश्मेणं वचपडिग्रहकंवलपायपुरणेणं पीढफलगसजसंथारेणं पडिलानेमाणे विर"
एवी रीतें वस्त्रने पण शरीरना उपकारमाटे कहेल्लु बे. वली ते वस्त्रग्रहण वंडी, ताप, मबर श्रादिकना डंखने निवारण करवावायूँ होवाश्री, साधु ने धर्मशुक्लध्यान सारी रीतें थर शके डे, कडं डे के,
तणगहणानलसेवा, निवारणा धम्मसुकमाणहा॥ दिहं कप्पगहणं, गिलाणमरणग्याचेव ॥१॥
