Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 25

प्रथमप्रकाश. जुना अंगपर स्वेबाथी, एक बाजुथी दाखल थर, बीजी बाजुथी निकलवा लागी, तथा जेम सोयथी कपडाने, तेम ते प्रजुना शरीरने, तीक्ष्ण डंखोथी विधवा लागी. जेम निर्नागियोनी वांग, तेम ते कीडीयो पण निष्फल थवाथी, तेणें डांसो बनाव्यां, कारण के, पुष्टोनां श्रकृत्योनो कंश पार पावतो नथी. ते डांसोना प्रहारथी निकलता दूध सरखा रुधिरथी, प्रजु करणावाला पर्वत सरखा शोनवा लाग्या, तेथी पण ज्यारे प्रनु दोलायमान न थया, त्यारे ते पुर्बुद्धियें तीक्ष्ण डंखोवाली घीमेलो विकुर्वी. ते धीमेलो, मुख नीचां करीने प्रजुना शरीरमा लागती थकी, जाणे ते रेवाडा साथे उगीज होय नहीं तेम शोजती हती. तेथी पण ज्यारे प्रनु दोलायमान न थया, त्यारे, ध्यान चलाववामां ने निश्चय जेनो, एवो ते संगम देव विडीयोने उत्पन्न करतो हवो. प्रलयाग्निना तणखासरखा, ते विंगी, पुंबडीपर रहेला जयंकर कांटाथी प्रजुना शरीरने विदारण करवा लाग्या. तेथी पण त्यारे प्रनु आकुल थया नहीं, त्यारे तेणें केटलांक नोलीयां कां. ते दाढोथी प्रजुना शरीरनें कटके कटका करी तोडवा लाग्यां, तथा तेमांथी मांसनां टुकडा पाडवा लाग्यो. तेथी पण ज्यारे ते कृतार्थ थयो नहीं, त्यारे यमना जुजदंडसरखा जयंकर, तथा अत्यंत बीहामणी फणावाला सपों तेणे कोधथी बनाव्या. ते सो पगथी माथासुधि वीरप्रजुने, वृदोने जेम कपिकबुनामनी वेलडी विंटाय, तेम विंटाइने रह्या. ते प्रजुनें एवी रीतें फेएयो मारवा लाग्या के, तेउनी फेण्यो पण त्रुटी पडी, तथा एवा तो डंखवा लाग्या के, तेऊना दांतो पण पडी गया. पनी फेर रह्या बाद ज्यारे ते दोरडानी पेठे लांबा थनें पड्या, त्यारे तेणे वचतुल्य दांतोवाला जंदरो बनाव्या. ते बंदरो, प्रजुना अंगने, नयंकर एवा नख, दांत तथा मुखथी खोतरवा लाग्या, तथा तेज जगोए मूतरीने घापर खार नाखवा लाग्या. ते पण ज्यारे कंश करी शक्या नहीं, त्यारे तेणे, क्रोधथी, प्रचंड दांतोरूपी मुशलवाला हाथीनुं रूप कयु तथा पगलांउथी जाणे पृ. थ्वीने नमावतो होय नहीं, तथा उंची करेली सूंढयी जाणे आकाशने तोडतो होय नहीं, तेम ते प्रजुतरफ दोड्यो, तथा “आना विखा टुकडे टुकडा थइ जाउँ ? " एवी खराब आशाथी ते प्रजुने श्राका